Wieża Świętej Agaty
Wieża Świętej Agaty (ang. St. Agatha’s Tower, malt. Torri ta’ Sant Agata), nazywana także Czerwoną Wieżą ze względu na kolor na jaki pomalowane są zewnętrzne ściany obiektu – jedna z tzw. wież Lascarisa, wież obserwacyjnych, zbudowana za czasów wielkiego mistrza kawalerów maltańskich Juana de Lascaris-Castellara na wyspie Malta w latach 1637 do 1650 r. Były budowane w takiej odległości od siebie, by każda była w zasięgu wzroku z sąsiedniej. Oprócz funkcji obserwacyjno-ostrzegawczych przed piratami służyły jako wieże komunikacyjne pomiędzy Gozo i Wielkim Portem. Budowle te uzupełniały zbudowany w latach 1610–1620, za panowania Alofa de Wignacourta, ciąg fortyfikacji zwanych jako wieże Wignacourta.
 nr rej. 00033
| |
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
Wieża obserwacyjna |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Właściciel |
Rząd Malty |
Położenie na mapie Malty  | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego  | |
 35°58′29,00″N 14°20′34,64″E/35,974722 14,342956
| |
Wieża Świętej Agaty jest usytuowana w północno-zachodniej części Malty. Prowadzono z niej obserwacje obszaru pomiędzy Maltą a wyspami Comino oraz Gozo. Powstała w 1649 roku, w czasie gdy na wyspie pracował Vincenzo Maculani, włoski kardynał i architekt, wysłany przez papieża Innocenta X na Maltę w celu pomocy zakonowi w budowie nowych fortyfikacji[2]. Zbudowana jest na planie kwadratu, wieńczą ją cztery niewielkie wieżyczki na każdym z rogów. Ściany osiągają grubość 4 metrów u podstawy. Obiekt stanowił jeden z kluczowych punktów obrony za czasów panowania kawalerów maltańskich. Posiadał działo i załogę składającą się z 30 żołnierzy oraz zapasy żywności i amunicji wystarczające na 40 dni obrony[1]. W okresie panowania brytyjskiego, podobnie jak większość wież, była używana przez wojsko brytyjskie. Należała do sieci fortyfikacji obronnych w czasie oblężenia Malty podczas II wojny światowej. Po wycofaniu się Royal Navy z Malty została przejęta przez armię maltańską, która ulokowała tu stację radarową. W latach 1999–2001 zabytek odnowiono, co obejmowało m.in. odbudowę zniszczonych wieżyczek, wymianę zerodowanych kamieni, renowację wnętrza oraz wykonanie wewnętrznych schodów[3]. Odkryto oryginalną podłogę, która obecnie jest zabezpieczona przez niszczeniem nałożoną na nią drewnianą podłogą z szybami, przez które można ją oglądać.
Wieża jest administrowana przez Din l-Art Ħelwa National Trust of Malta i jest dostępna dla zwiedzających. Została wpisana na listę National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod numerem 00033[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b St Agatha’s Tower (the Red Tower), Mellieha. Din l-Art Ħelwa National Trust of Malta, 30 marca 2012. [dostęp 2014-12-08]. (ang.).
- ↑ (52) 7. MACULANI, O.P., Vincenzo (1578-1667). The Cardinals of the Holy Roman Church, Pope Urban VIII (1623-1644), Consistory of December 16, 1641 (VII). [dostęp 2014-12-11]. (ang.).
- ↑ a b St Agatha’s Tower, Mellieha. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-08]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Charles Stephenson, The Fortification of Malta 1530-1945, Osprey Publishing, 2004, ISBN 978-1-84176-693-5.
- Fortifications – L-Ahrax Tower / White Tower. mellieha.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-11)].