Wieża ciśnień przy ulicy Sikorskiego w Braniewie

Wieża ciśnień przy ulicy Sikorskiego w Braniewie – modernistyczna wieża ciśnień w Braniewie, wybudowana w 1931 roku, od 1934 funkcjonowało w niej także schronisko młodzieżowe, w 1945 zniszczona i nieodbudowana.

Wieża ciśnień przy ulicy Sikorskiego

Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Miejscowość	Braniewo
Adres	ul. Sikorskiego
Typ budynku	wieża ciśnień
Styl architektoniczny	modernizm
Architekt	Kurt Frick
Ukończenie budowy	1931
Zniszczono	1945
Położenie na mapie Braniewa Wieża ciśnień przy ulicy Sikorskiego
Położenie na mapie Polski Wieża ciśnień przy ulicy Sikorskiego
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Wieża ciśnień przy ulicy Sikorskiego
Położenie na mapie powiatu braniewskiego Wieża ciśnień przy ulicy Sikorskiego
54°22′37,5″N 19°49′09,8″E

Historia

Prof. Kurt Frick, architekt wieży

Wieża ciśnień przy ul. Sikorskiego w Braniewie została wybudowana w 1931 roku według projektu architekta Kurta Fricka (1884–1963), również autora projektu zespołu szkół przy ul. Konarskiego w Braniewie. Wieża ta była monumentalną, prostopadłościenną budowlą o wysokości 30 metrów, z elewacją z czerwonej cegły klinkierowej. Takie odmienne w wyglądzie prostopadłościenne budowle wież zaczęły się następnie pojawiać następnie w lat 30. XX w. również w kilku innych miastach Prus Wschodnich – w Dzierzgoniu, Morągu i Mikołajkach.

Wieża ta była drugą wieżą ciśnień w mieście i została ulokowana w jednym z najwyżej położonych punktów miasta przy ówczesnej Malzstraße, gdyż dotychczasowa wieża ciśnień wybudowana w 1897 roku przy obecnej ul. Szkolnej (po wojnie niezachowana) stawała się niewydolna w związku z szybko rosnącą liczbą ludności Braniewa. Równocześnie z budową drugiej wieży ciśnień w mieście położona została nowa sieć wodociągowa i kanalizacyjna, uzupełniona siecią hydrantów nadziemnych do celów zabezpieczenia przeciwpożarowego.

W sobotnie popołudnie 23 czerwca 1934 na trzech najwyższych kondygnacjach znajdujących się poniżej zbiornika wodnego zostało uroczyście otwarte i oddane do użytku schronisko młodzieżowe dla młodzieży męskiej. W uroczystości wzięli udział m.in. przewodniczący Stowarzyszenia Wschodniopruskich Schronisk Młodzieżowych gauführer Becker, twórca projektu wieży prof. Kurt Frick z Królewca, burmistrz Ludwig Kayser, dyrektorzy braniewskich szkół oraz partyjni notable.

Pozostałość po modernistycznej wieży ciśnień współcześnie (2020)

Na dwóch piętrach wieży znajdowały się pokoje mieszczące po 20 łóżek, a powyżej obszerna świetlica ze stołami i krzesłami. Wnętrza wszystkich sal schroniska zostały przyozdobione obrazami miejscowego malarza Stephana Preuschoffa (1907–1994), przedstawiającymi motywy ojczyźniane, a także wędrówki młodzieży. Dzięki umiejscowieniu schroniska na najwyższych dostępnych piętrach i lokalizacji samej wieży w najwyżej położonej części miasta – z okien rozpościerał się doskonały widok na miasto i okolicę, sięgający aż po Zalew Wiślany. Schronisko to przejęło rolę dwóch, obu bardzo skromnych, schronisk dla chłopców – funkcjonujących w byłych koszarach wojskowych przy ul. Moniuszki oraz w suterenie Doppelschule, współcześnie szkoły przy ul. Konarskiego.

Gazeta Ermländische Zeitung w poniedziałkowym wydaniu z dnia 25 czerwca informowała, iż w mieście znajduje się 72 miejsc noclegowych w schroniskach (policzono zapewne wszystkie łącznie męskie i żeńskie w mieście). Opiekę na nowym schroniskiem w wieży przy ul. Sikorskiego objął nauczyciel matematyki i fizyki w Szkole Zamkowej Hermann Bogdanski.

Pod koniec II wojny światowej wieża była wykorzystywana przez pododdziały łączności Hitlerjugend (Nachrichten-HJ) do nawiązywania łączności i prowadzenia szkoleń. W 1945 roku, w czasie działań wojennych w mieście, wieża wodna została zniszczona, po wojnie jej pozostałości rozebrane. Współcześnie w tym miejscu znajduje się niewielkie wzniesienie przy Liceum Ogólnokształcącym im. Feliksa Nowowiejskiego oraz pozostawiony na pamiątkę fragment muru tejże budowli.