Wilkowyja (Rzeszów)
Wilkowyja – część Rzeszowa, dzielnica niestanowiąca jednostki pomocniczej gminy, położona przy trasie wylotowej E40 w kierunku Przemyśla. Niegdyś niewielka podmiejska wieś – dziś komfortowa dzielnica z zabudową jednorodzinną i wielorodzinną, włączona do Rzeszowa w roku 1977. Na terenie dzielnicy znajduje się cmentarz komunalny Wilkowyja.
| część Rzeszowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Rzeszowa |
1 lutego 1977[1] |
| Tablice rejestracyjne |
RZ |
Położenie na mapie Rzeszowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
 50°01′59″N 22°03′32″E/50,033121 22,058976
| |
Na terenie dzielnicy Wilkowyja trwa budowa komfortowego osiedla domków jednorodzinnych. Rewitalizowane jest też osiedle bloków, budowane są także nowe domki jednorodzinne. W ostatnim czasie zdecydowanej poprawie uległa infrastruktura osiedla, szczególnie droga wylotowa na Przemyśl oraz stanowiąca główną oś osiedla ulica Olbrachta.
Wieś szlachecka Wilkowia, własność Ligęzów, położona była w 1589 roku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[2]. Wieś położona w powiecie przemyskim, była własnością Hieronima Augustyna Lubomirskiego, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Dz.U. z 1977 r. nr 2, poz. 12
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 13.
- ↑ Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 179.