Willem Kes (ur. 16 lutego 1856 w Dordrechcie, zm. 21 lutego 1934 w Monachium[1][2][3]) – holenderski dyrygent, kompozytor i skrzypek.

Willem Kes
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1856
Dordrecht

Pochodzenie

holenderskie

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1934
Monachium

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, kompozytor, skrzypek

Odznaczenia
Rycerz Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie)

Życiorys

edytuj

W latach 1871–1873 uczył się gry na skrzypcach w konserwatorium w Lipsku u Ferdinanda Davida, następnie był uczniem Henryka Wieniawskiego w Brukseli (1873–1875) i Josepha Joachima w Berlinie (1875)[1][2]. Studiował także kompozycję u Friedricha Kiela, Woldemara Bargiela i Carla Reineckego[1][2]. W 1876 roku został koncertmistrzem i solistą, a w 1883 roku dyrygentem Park-Orkest w Amsterdamie[1][2]. W latach 1877–1888 był także dyrektorem orkiestry, chóru i szkoły muzycznej w Dordrechcie[1][2][3]. W 1888 roku został powołany na dyrygenta nowo utworzonej Koninklijk Concertgebouworkest, którą prowadził do 1895 roku[1][2][3]. Przyczynił się na tym stanowisku do rozwoju życia muzycznego w Holandii, wprowadzając do repertuaru wiele nowych dzieł, m.in. Richarda Straussa, Antonína Dvořáka, Vincenta d’Indy’ego czy Ernesta Chaussona[1]. W 1895 roku został jako następca George’a Henschela dyrygentem Scottish Orchestra w Glasgow, którą prowadził do 1898 roku[1][2][3]. W 1898 roku wyjechał do Rosji, gdzie objął funkcję dyrektora szkoły muzycznej moskiewskiego towarzystwa filharmonicznego, którym w latach 1901–1904 również dyrygował[1][2][3]. Od 1905 do 1926 roku był dyrygentem orkiestry i dyrektorem szkoły muzycznej w Koblencji[1][2][3]. Pod koniec życia osiadł w Monachium[1][2].

Kawaler holenderskiego Orderu Oranje-Nassau oraz rosyjskiego Orderu Świętego Stanisława[4].

Skomponował m.in. symfonię, koncerty skrzypcowy i wiolonczelowy, uwertury, utwory kameralne i fortepianowe[1][2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 71. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1863. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 444. ISBN 0-674-37299-9.
  4. Onze Musici. Rotterdam: Nijgh & Van Ditmar’s Uitgevers-Maatschappij, 1911, s. 106.

Linki zewnętrzne

edytuj