Wisznia, Bieńkowa Wisznia (ukr. Вишня, Wysznia) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie gródeckim. W 2001 roku liczyła ok. 1,8 tys. mieszkańców.

Wisznia
Ilustracja
Pałac Fredrów-Szeptyckich
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

gródecki

Powierzchnia

4,29 km²

Wysokość

264 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


1819
424 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3231

Kod pocztowy

81540

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wisznia”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wisznia”
Ziemia49°40′36″N 23°28′59″E/49,676667 23,483056

Historia

edytuj

Wieś, położona w powiecie przemyskim, była własnością Józefa Łączyńskiego, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[1]. Należała do klucza rudeckiego (Rudki koło Sambora). Hetman Jan Sobieski w trakcie wyprawy na czambuły, dysponując zaledwie 3000 jazdy, pobił w bitwie pod Komarnem kilkudziesięciotysięczne wojska tatarskie, uwalniając pod Bieńkową Wisznią 44 000 ludzi z jasyru. W 1796 roku wieś została zakupiona przez rodzinę Fredrów. Dziedzicem miejscowości był Jacek Fredro, hrabia, herbu Bończa, ojciec Aleksandra Fredry.

W II Rzeczypospolitej wieś należała początkowo do gminy wiejskiej Beńkowa Wisznia. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do gminy wiejskiej Hoszany w powiecie rudeckim, w województwie lwowskim. W 1921 roku gmina liczyła 1708 mieszkańców i znajdowało się w niej 313 budynków mieszkalnych. 445 osób deklarowało narodowość polską, 1250 – rusińską, 13 – żydowską[2].

W sierpniu 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN - UPA zamordowali tutaj 15 Polaków[3].

W Wiszni znajduje się neorenesansowy pałac zbudowany w 1835 roku przez Aleksandra hrabiego Fredrę (rozbudowany w 1896), który w 2009 roku został poddany pierwszemu etapowi renowacji w ramach projektu „Inwentaryzacja Pałacu Fredrów w Beńkowej Wiszni”. Projekt jest finansowany bezpośrednio przez polskie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Ochrona polskiego dziedzictwa narodowego poza granicami kraju”.

Przypisy

edytuj
  1. Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 141.
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom XIII. Województwo lwowskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924, s. 37.
  3. Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 823, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.

Linki zewnętrzne

edytuj