Wyżlin większy, lwia paszcza (Antirrhinum majus L.) – gatunek rośliny z rodziny babkowatych (Plantaginaceae), dawniej umieszczany zwykle w trędownikowatych (Scrophulariaceae). Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego (Algieria, Maroko, Tunezja, Europa Południowa, Azja Zachodnia)[3]. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna, czasami przejściowo dziczeje (efemerofit)[4].

Wyżlin większy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

babkowate

Rodzaj

wyżlin

Gatunek

wyżlin większy

Nazwa systematyczna
Antirrhinum majus L.
Sp. pl. 2:617. 1753

Morfologia

edytuj
Pokrój
Roślina trwała, uprawiana jako jednoroczna, o wzniesionych łodygach wysokości do 30–70 cm. Silnie się rozkrzewia.
Kwiaty
Żółte, pomarańczowe, czerwone, białe, różowe. Zebrane w gęste grono na szczycie łodygi. Kwitnie od czerwca do października.
 
Kompozycja kilku odmian

Zastosowanie

edytuj
  • Roślina ozdobna. Atrakcyjna, długokwitnąca roślina do wiszących pojemników, skrzynek balkonowych i jako roślina okrywowa. Nadaje się także na kwiat cięty, rabaty kwiatowe, obwódki, do nasadzeń w donicach. Roślina kwitnie bardzo obficie, doskonale nadaje się na różnobarwne kompozycje kwiatowe.
    • Uprawa: Wysiew w marcu pod osłonami. Na miejsce stałe wysadzać w maju w odległości 15–20 cm. Wymaga żyznej gleby w stanowisku słonecznym. Roślina nie jest odporna na mróz.[5]

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-06] (ang.).
  3. Family: Plantaginaceae. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-04-13]. (ang.).
  4. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. Anita Paszkiewicz-Tokarczyk: Balkon cały w kwiatach. Warszawa: Wydawnictwa „Alfa”, 1987. ISBN 83-7001-119-5.