Wyszegerd
Wyszegerd[a][1][2] herbu Odrowąż (ur. w XIV w., zm. w XV w.) – bojar litewski, adoptowany podczas unii horodelskiej (1413)[1].
 Odrowąż | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
XIV w. |
| Data śmierci |
XV w. |
| Ojciec |
Dowojno Wissigerdonis (?) |
| Matka | |
| Dzieci |
Wyszgerd (?) |
Życiorys edytuj
W 1413 roku podczas unii horodelskiej doszło do przyjęcia przez polskie rodziny szlacheckie, bojarów litewskich wyznania katolickiego (tzw. adopcja herbowa). Jednym z ważniejszych dowodów tamtego wydarzenia jest istniejący do dziś dokument, do którego przyczepione są pieczęcie z wizerunkami herbów szlacheckich[1].
Z dokumentu dowiadujemy się o istnieniu Wyszegerda, który został adoptowany przez przedstawicieli Odrowążów[1].
.jpg)
Poza tą wzmianką, historia nie zapamiętała o nim zbyt wielu informacji, możliwe, że był synem niejakiego Dowojna Wissigerdonisa (Dowogin Wizgerdowicz[3]), uczestnika unii wileńskiej z 1401 roku. Wniosek ten postawił Władysław Semkowicz na bazie popularnych w Wielkim Księstwie Litewskim nazwisk patronimicznych (czyli nazwisk utworzonych na bazie imienia ojca)[1].
W rezjach krzyżackich jest wzmianka o wsi Wissigirdendorff, leżącej na Litwie w pobliżu Solecznik. Do dnia dzisiejszego znajduje się tam osada Wyszgierdy. Według historyków może jest to właśnie gniazdo rodowe owego Wyszegerda[b]. Dodaje również, że inny Wyszgerd, żyjący w połowie XV wieku, otrzymał od Kazimierza Jagiellończyka człowieka we włości rudomińskiej (obecnie gmina Rudomino), możliwe, że był on synem omawianego Wyszgerda[1].
Wyszegerd był protoplastą rodu Chreptowiczów[3].
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Semkowicz 1921 ↓, s. 55.
- ↑ Święcki 1858 ↓, s. 307.
- ↑ a b Niesiecki 1839 ↓, s. 372.
Bibliografia edytuj
- Kasper Niesiecki, Herbarz polski, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. III, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1839, s. 476.
- Władysław Semkowicz, Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. 1920, t. V, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1921, s. 137.
- Tomasz Święcki, Historyczne Pamiątki, t. I, Warszawa: S. H. Merzbach, 1858, s. 572.