Zębiełek wielkogłowy

gatunek ssaka

Zębiełek wielkogłowy[3] (Crocidura grandiceps) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae). Występuje w Gwinei, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Ghanie i Nigerii (na zachód od rzeki Niger, ale mogą pojawiać się również na wschód[4])[2][5]. Prawdopodobnie występuje też w Kamerunie[6] i daleko na zachód od Sierra Leone[7]. Zamieszkuje głównie pierwotne, wilgotne, nizinne lasy tropikalne. Holotyp został uwięziony w naturalnej, trawiastej polanie w lesie na wysokości 1800 m n.p.m.; paratypy zostały zebrane z gospodarstwa kakao[8][7]. W Ghanie siedlisko tego gatunku składa się z małych, rozproszonych fragmentów lasu[2]. Kariotyp wynosi 2n = 46, FN = 68[9]. Ekologia słabo poznana. Populacja C. grandipes wydaje się rzadka. W Parku Narodowym Taï w Wybrzeżu Kości Słoniowej występuje największa populacja tego gatunku[2]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (podwyższonego ryzyka)[2]. Głównymi zagrożeniami dla tego gatunku są dalsze niszczenie lasów, fragmentacja i degradacja ich siedlisk zwłaszcza w Ghanie i Nigerii[2].

Zębiełek wielkogłowy
Crocidura grandiceps[1]
Hutterer, 1983
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

ryjówkokształtne

Rodzina

ryjówkowate

Podrodzina

zębiełki

Rodzaj

zębiełek

Gatunek

zębiełek wielkogłowy

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Przypisy edytuj

  1. Crocidura grandiceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f R. Hutterer, Crocidura grandiceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-05] (ang.).
  3. Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 64. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. D. C. D. Happold: The Mammals of Nigeria. Wyd. 1. Londyn: Oxford University Press, 1987. ISBN 0-19-857565-3. (ang.).
  5. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Crocidura grandiceps. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2010-08-14]
  6. R. Hutterer, D. A. Schlitter: Shrews of Korup National Park, Cameroon, with the description of a new Sylvisorex (Mammalia: Soricidae). W: Contributions in Mammalogy: A Memorial Volume Honoring Dr. J. Knox Jones, Jr.. Lubbock: Museum of Texas Tech University, 1996, s. 57-66. ISBN 0-9640188-3-7. (ang.).
  7. a b B. Grubb, T. S. Jones, A. G. Davies, E. Edberg, E. D. Starin i inni: Mammals of Ghana, Sierra Leone and The Gambia. Zennor, St Ives, Cornwall, UK: Trendrine Press, 1998. ISBN 0-9512562-4-6. (ang.).
  8. R. Hutterer. Crocidura grandiceps, eine neue Spitzmaus aus Westafrika. „Revue Suisse de Zoologie”. 90 (3), s. 699-707, 1983. (niem.). 
  9. D. A. Schlitter, R. Hutterer, T. Maddalena, L. W. Robbins. New karyotypes of shrews (Mammalia: Soricidae) from Cameroon and Somalia. „Annals of Carnegie Museum”. 68, s. 1-13, 1999. (ang.).