Załamek U
Załamek U – w terminologii medycznej określenie fragmentu zapisu elektrokardiograficznego odpowiadającego prawdopodobnie repolaryzacji przegrody lub powolnej repolaryzacji komór[1]. Jego pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione[2]. Jest widoczny w ok. 25% zapisów EKG[3].
Prawidłowy załamek U
edytujZałamek U występuje bezpośrednio po załamku T. Jego wychylenie jest zgodne z poprzedzającym go załamkiem T, a amplituda nie powinna przekraczać 2 mm[2].
Zmiany załamka U
edytuj- Wysokie załamki U[2]:
- Odwrócone załamki U – występują bardzo rzadko; mogą świadczyć o niedokrwieniu mięśnia sercowego lub o przeciążeniu objętościowym lewej komory[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Andrew R. Houghton, David Gray: EKG – jasno i zrozumiale. red. wyd. pol. Waldemar Banasiak ; tł. Maria Jakubowska-Najnigier, Katarzyna Tymińska-Sędek. Bielsko-Biała: a-Medica Press, 2005, s. 27. ISBN 83-88778-86-2.
- ↑ a b c Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne [Dokument elektroniczny] : podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006. ISBN 83-7430-072-8.
- ↑ Tomasz Tomasik, Adam Windak, Anna Skalska, Jolanta Kulczycka-Życzkowska, Józef Kocemba: Elektrokardiografia dla lekarza praktyka. Kraków: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne "Vesalius", 1998, s. 25. ISBN 83-85688-03-X.
- ↑ Conrath C, Opthof T. The patient U wave. „Cardiovasc Res”. 2 (67), 2005. 184–6. DOI: 10.1016/j.cardiores.2005.05.027. PMID: 15979057.
