Zagórze (Kłobuck)

Zagórze – integralna część miasta Kłobucka, mająca charakter dzielnicy mieszkaniowej i przemysłowej[1]. Teren historycznej lokacji Zagórza podzielony jest pomiędzy osiedla numer 1 (Północ) i 8 (Stare Zagórze), stanowiące jednostki pomocnicze Urzędu Miasta i Gminy Kłobuck[2]. Zagórze powstało na początku XIV wieku jako wieś folwarczna i do 1922 roku stanowiło samodzielną miejscowość.

Zagórze
Część miasta Kłobucka
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

kłobucki

Gmina

Kłobuck

Miasto

Kłobuck

SIMC

0931738

Położenie na mapie Kłobucka
Mapa konturowa Kłobucka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Położenie na mapie powiatu kłobuckiego
Mapa konturowa powiatu kłobuckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Położenie na mapie gminy Kłobuck
Mapa konturowa gminy Kłobuck, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zagórze”
Ziemia50°54′54″N 18°56′15″E/50,915000 18,937500

Historia edytuj

W 1796 r. właścicielem dóbr ziemskich Zagórza został Christian von Haugwitz, szef ministrów Prus. Jego siedzibą został wybudowany w latach 1795–1800 pałac w Zagórzu[3]. Kolejnym właścicielem został Benedykt Lemański. Jego spadkobiercy sprzedali te tereny hrabiemu Guido Hencklowi von Donnersmarckowi, który ze sporym zyskiem w 1891 roku sprzedał dobra carowi Aleksandrowi III. W 1894 r. zmarł car Aleksander III i cały majątek przejął car Mikołaj II. Na mocy rozkazu cara Mikołaja II w dniu 17 czerwca 1899 roku dobra otrzymał jego brat Michał Aleksandrowicz. Odwiedził on pałac i swoje dobra pod koniec września 1900 r.[4]

W 1929 r. rozpoczęto budowę destylarni żywicy, która przemysłową produkcję zapoczątkowała w 1933 r.[5]

W 1970 r. przy ulicy Zamkowej otwarto Zespół Szkół nr 1, jedną z największych szkół średnich w powiecie kłobuckim. Działalność rozpoczęło także przedsiębiorstwo ERG Kłobuck, zajmujące się przetwórstwem tworzyw sztucznych.

17 sierpnia 1988 r. powołano w dzielnicy parafię Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa[6]. W latach 1989-1999 wybudowany został kościół parafialny pod tym samym wezwaniem.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Lokalny Program Rewitalizacji Miasta Klobuck. UMiG Kłobuck. [dostęp 2009-05-27]. (pol.).
  2. Statut Osiedla Nr 8 "STARE ZAGÓRZE". UMiG Kłobuck, 2010-12-07. [dostęp 2012-01-20]. (pol.).
  3. Czesław Michalski: W okresie wojen napoleońskich i powstań narodowych. W: Feliks Kiryk: Kłobuck – Dzieje miasta i gminy (do roku 1939). Kraków: Secesja, 1998, s. 250. ISBN 83-87345-55-5.
  4. Wielki Książę Michał Romanow w Hucie Blachownia - Blachownia i okolice, „Blachownia i okolice”, 1 października 2017 [dostęp 2017-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-13] (pol.).
  5. Franciszek Sobalski: Stosunki gospodarcze Kłobucka. W: Włodzimierz Suleja: Kłobuck – Dzieje miasta i gminy (1939–2009). Wrocław: Gajt, 2010. ISBN 978-83-88178-93-1.
  6. Kłobuck – Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Archidiecezja Częstochowska. [dostęp 2012-01-20]. (pol.).