Zalmoksis

Zalmoksis (gr. Ζάλμοξις), Zamolksis (Ζάμολξις), Salmoksis (Σάλμοξις) – w mitologii trackiej bóg wojny, władca pozagrobowego królestwa w którym polegli wojownicy żyją wiecznie.

Starożytni Grecy uważali Zalmoksisa za postać historyczną. Według Herodota (IV, 93 – 96) był on trackim niewolnikiem Pitagorasa, który został wyzwolony i wrócił do swojej ojczyzny, gdzie udzielał nauk o charakterze etyczno-religijnym. Aby udowodnić swoim pobratymcom, że jego nauki dają nieśmiertelność, skrył się na trzy lata w podziemnej komnacie^[1]. Po śmierci miał zostać otoczony przez Traków kultem^[2].

Co pięć lat Zalmoksisowi składano ofiarę z człowieka, rzucając ją na ostrza trzech pionowo ustawionych włóczni.

Przypisy edytuj

↑ Herodot: Dzieje. tłum. Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2007, s. 258-259. ISBN 978-83-07-03106-4.
↑ Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Wydawnictwo PWN, 1983, s. 799. ISBN 83-01-03529-3.

Bibliografia edytuj

Andrzej Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Iskry, 2001, s. 475. ISBN 83-207-1629-2.

[1] Herodot: Dzieje. tłum. Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2007, s. 258-259. ISBN 978-83-07-03106-4.

[2] Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Wydawnictwo PWN, 1983, s. 799. ISBN 83-01-03529-3.

[1]

[2]