Zbigniew Karaczun
Zbigniew Michał Karaczun (ur. 10 kwietnia 1961 w Milanówku)[1] – polski sozolog, nauczyciel akademicki, działacz opozycji w PRL, działacz ruchu ekologicznego, badacz polityki ekologicznej i zarządzania środowiskiem.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 kwietnia 1961 |
| Doktor habilitowany inżynier nauk rolniczych | |
| Specjalność: ochrona środowiska, zarządzanie ochroną środowiska | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
6 maja 1992 – ogrodnictwo |
| Habilitacja |
30 czerwca 2009 – kształtowanie środowiska |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
sekretarz Komitetu „Człowiek i Środowisko” |
| profesor SGGW | |
| jednostka |
Instytut Nauk Ogrodniczych |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
W czasie nauki w XLII Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej współpracował z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela, w latach 1978–1980 był członkiem redakcji pisma Uczeń Polski, w którym publikował pod pseudonimem Michał Potocki. W 1980 rozpoczął studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego – Akademii Rolniczej w Warszawie, był członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, członkiem Komisji Interwencji NZS. W latach 80. był kolporterem wydawnictw niezależnych.
W 1985 został członkiem Polskiego Klubu Ekologicznego i zaangażował się w działalność ruchu ekologicznego, był m.in. prezesem Oddziału Mazowieckiego PKE. Od 1987 pracował na macierzystej uczelni, tam w 1992 obronił pracę doktorską Wpływ przemysłu rafineryjno-petrochemicznego na poziom akumulacji metali ciężkich i siarki oraz aktywność biologiczną niektórych enzymów w użytkowanych rolniczo glebach okolic Płocka napisaną pod kierunkiem Henryka Zimnego. Habilitował się w 2009 na podstawie pracy Skuteczność ochrony środowiska w przedsiębiorstwach rolno-spożywczych. Pracuje jako profesor nadzwyczajny w Katedrze Ochrony Środowiska na Wydziale Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu SGGW.
W 1997 startował bez sukcesu w wyborach do Sejmu, z listy Unii Wolności. W latach 1998–2002 był doradcą ministra środowiska ds. integracji europejskiej. W 2002 należał do twórców Koalicji Klimatycznej.
W 2011 został odznaczony za działalność opozycyjną Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2]. W 2019 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Odznaczeni KWiS [online], odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl [dostęp 2020-04-26].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 866.
Bibliografia edytuj
- Niebezpieczna wolność. „Uczeń Polski” (1979–1989). Fakty, wspomnienia dokumenty, pod redakcją Bartłomieja Noszczaka, wyd. IPN, Warszawa 2013, według indeksu
- Przez ekologię do wolności. Ruch ekologiczny a 25 lat przemian – refleksje na 25-lecie odzyskania suwerenności Polski, pod red. Andrzeja Kassenberga, wyd. Warszawa 2014 (tam wspomnienia Z. Karaczuna Przypadki Zbigniewa K., czyli od opozycjonisty do działacza ekologicznego)
- Dr hab. inż. Zbigniew Michał Karaczun, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-09-23].[martwy link]