Zbigniew Zarzycki

siatkarz polski, trener

Zbigniew Zarzycki (ur. 8 września 1946 w Lęborku) – sportowiec (reprezentant Polski w piłce siatkowej, mistrz świata i mistrz olimpijski), nauczyciel wf, trener, Honorowy Obywatel Miasta Będzina (2012).

Zbigniew Zarzycki
Data i miejsce urodzenia

8 września 1946
Lębork

Wzrost

181 cm

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst.
1963–1967 Start Łódź
1968–1971 AZS-AWF Warszawa
1971 Anilana Łódź
1972–1979 Płomień Milowice
Petrarca Padwa
Paoletti Catania
Eudmor Salerno
Victor Village Ugento
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
 Polska
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1992–1993 Polska
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Montreal 1976 piłka siatkowa
(turniej halowy)
Mistrzostwa świata
złoto Meksyk 1974 siatkówka
Mistrzostwa Polski
złoto 1965/1966 siatkówka
brąz 1968/1969 siatkówka
brąz 1973/1974 siatkówka
srebro 1974/1975 siatkówka
srebro 1975/1976 siatkówka
złoto 1976/1977 siatkówka

Życiorys

edytuj

Absolwent AWF w Warszawie (1969) z tytułem magistra wychowania fizycznego[1].

159-krotny reprezentant Polski (1968–1976), mistrz świata z Meksyku (1974) i mistrz olimpijski z Montrealu (1976), srebrny medalista Pucharu Świata z Pragi (1973).

Jest jednym z 6 polskich siatkarzy, którzy grali na trzech turniejach olimpijskich (1968, 1972, 1976) (pozostali to Ryszard Bosek, Wiesław Gawłowski, Edward Skorek, Paweł Zagumny i Piotr Gruszka)[1].

Odznaczony m.in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe[1].

Zamieszkał w Będzinie.

Kariera klubowa

edytuj

Dwa razy zdobył tytuł mistrza Polski: w 1968 (AZS-AWF Warszawa) i 1977 (Płomień Milowice), dwa razy wicemistrza (1975 i 1976 Płomień Milowice) oraz dwa razy brązowy medal MP 1969 (AZS-AWF Warszawa) i 1974 (Płomień Milowice).

Był trenerem, m.in. reprezentacji Polski (1992–1993), a także klubów włoskich, niemieckich, tureckich i belgijskich oraz polskich: Azoty Chorzów (kobiety) i Skra Bełchatów.

Przypisy

edytuj
  1. a b c Zbigniew Zarzycki – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).