Zdzisław Morawski (prawnik)

Zdzisław Morawski
	; Zdzisław Dzierżykraj-Morawski (przed 1914)
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1859 ; Jurkowo
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 1928 ; Kraków
Zawód, zajęcie	prawnik
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	doktor praw
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Stanowisko	minister ds. Galicji
Rodzice	Kajetan Morawski,; Józefa z Łempickich
Krewni i powinowaci	brat – Kazimierz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zdzisław Dzierżykraj-Morawski (ur. 4 listopada 1859 w Jurkowie, zm. 21 stycznia 1928 w Krakowie) – polski prawnik, radca ministerialny w Ministerstwie ds. Galicji oraz minister ds. Galicji, a także publicysta.

Życiorys edytuj

Pochodził z rodziny ziemiańskiej – był synem Kajetana i Józefy z Łempickich, młodszym bratem Kazimierza. Uczęszczał do Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Mieszkał u ks. Jana Koźmiana, z którym w 1877 odbył dwumiesięczną podróż do Szwajcarii, południowej Francji i Włoch. Maturę uzyskał w gimnazjum leszczyńskim w 1879. Następnie zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując w 1884 stopień doktora praw.

W 1885 odbył podróż z Edwardem Raczyńskim do Ameryki Południowej, jej celem było zwiedzenie kopalni miedzi w Chile. Wyprawę tę na bieżąco opisywał w listach, które drukowano w „Przeglądzie Polski” w cyklu publikacji pt. Listy z podróży do Ameryki Południowej.

Po powrocie rozpoczął praktykę w Prokuratorii Skarbu w Wiedniu. Jego kolejne miejsca zatrudnienia to: Namiestnictwo Dolnej Austrii, Ministerstwo Wyznań i Oświaty, Prezydium Rady Ministrów (jako referent prasy galicyjskiej), Namiestnictwo galicyjskie (jako komisarz powiatowy). Od czerwca 1893 rozpoczął służbę w Ministerstwie ds. Galicji. Po licznych awansach, 26 grudnia 1906 został radcą ministerialnym piątej rangi.

W 1914 otrzymał prowizoryczne kierownictwo agend prowadzonych dotąd przez min. Władysława Długosza. 30 stycznia 1915 został mianowany na stanowisko ministra ds. Galicji, lecz jego rola została zredukowana do minimum. W 1916 podał się do dymisji i przeszedł w stan spoczynku. Za swoją pracę został uhonorowany Orderem Żelaznej Korony I klasy z uwolnieniem od taksy^[1].

Jako emeryt zamieszkał w Krakowie u swojego brata, Kazimierza. Tam zmarł 21 stycznia 1928 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w grobowcu rodzinnym w kwaterze 24^[2].

Publikacje edytuj

Listy z podróży do Ameryki Południowej, Kraków 1886
Sacco di Roma, „Przegląd Polski”, Kraków 1903
Z Rawenny, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1921
Z Odrodzenia włoskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922
Św. Karol Boromeusz na tle odrodzenia religijnego w XVI wieku, Księgarnia Św. Wojciecha, Poznań 1922
Epilogi krucjat w XV wieku i inne studia renesansowe, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1924

Przypisy edytuj

↑ Nowy gabinet austriacki Kurier Lwowski 1916 nr 547 s. 3
↑ Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939), wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 127

Bibliografia edytuj

Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga, 1928-1939

Linki zewnętrzne edytuj

Zdzisław Morawski – prace w bibliotece Polona

[1] Nowy gabinet austriacki Kurier Lwowski 1916 nr 547 s. 3

[2] Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939), wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 127

[1]

[2]