Zhang Zongchang
Zhang Zongchang (chiń. upr. 张宗昌; chiń. trad. 張宗昌; pinyin Zhāng Zōngchāng; Wade-Giles Chang Tsung-ch’ang; ur. 13 lutego 1881 w Laizhou w prowincji Shandong, zm. 3 września 1932) – chiński wojskowy, militarysta, gubernator prowincji Shandong.
generał | |
Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1881 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
3 września 1932 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1904–1932 |
Jednostki |
Armia Shandong |
Główne wojny i bitwy |
Życiorys edytuj
Zhang urodził się 13 lutego 1881 roku[1] w prowincji Shandong w biednej rodzinie. Jego matka była „praktykującą czarownicą”, a ojciec muzykiem-alkoholikiem. Ostatecznie rozstali się, a Zhang został pozostawiony z matką i jej nowym kochankiem[2].
Pracował kolejno jako kieszonkowiec, wykidajło i poszukiwacz. W pewnym momencie pracował również na Syberii, zdobywając znajomość języka rosyjskiego.[2] W latach 1900-1911 działał na pograniczu Mandżurii jako członek grup bandyckich, tzw. hunhuzów[3]. Podczas Rewolucji Xinhai Zhang poprowadził oddział rewolucyjnych desperatów. Następnie związał się z Zhang Zuolinem, zostając w 1913 roku dowódcą jednej z jego dywizji. Jednak powiązania dywizji z rewolucjonistami sprawiły, że generał Feng Guozhang rozwiązał całą jednostkę, sprowadzając Zhanga do roli jedynie symbolicznej. W odpowiedzi zamordował on rewolucjonistę Chen Qimei w Szanghaju w 1916 roku, udowadniając tym samym, że jest lojalny i godny zaufania Fenga. Kiedy ten ostatni został wiceprezydentem Republiki Chińskiej, mianował Zhanga dowódcą swojej osobistej gwardii[4]. W trakcie swojej kariery Zhang zyskał rozgłos z powodu swojej ekstrawagancji i okrucieństwa; zwykł mawiać, że nie wie ile ma kobiet, pieniędzy i wojska[3].
Rządzenie Shandong edytuj
W czerwcu 1925 roku po wycofaniu się Japończyków z Shandongu wkroczył wraz ze swoją armią do tej prowincji, przejmując władzę jako wojskowy gubernator. W czasie swoich rządów Zhang i jego żołnierze zniszczyli lokalną gospodarkę poprzez korupcję, niegospodarność i jawną destrukcję. Pozbawiony funduszy, cały prowincjonalny system edukacyjny upadł do 1927 roku; prowincjonalna waluta, emitowana tak szybko, jak pozwalał na to druk, była prawie bezwartościowa. Krytyka mogła prowadzić do uwięzienia, a opór przynosił więcej „rozłupanych melonów”, z odciętymi głowami zawieszonymi na liniach telegraficznych jako przypomnienie dla ocalałych[2]. Zhang zdobył sobie ponurą sławę w regionie, nakazując wystawiać na pokaz umieszczone w klatkach głowy swoich przeciwników[3].
Został pokonany przez wojska Kuomintangu podczas ekspedycji północnej. Podczas walk z Armią Narodowo-Rewolucyjną kazał wystawiać przed swoimi oddziałami słupy z przywiązanymi kobietami i dziećmi jako żywe tarcze[3]. Po klęsce uciekł do Japonii.
Koniec kariery i zabójstwo edytuj
Po klęsce uciekł do Japonii, gdzie zginął zastrzelony przez chińskiego studenta, syna jednej ze swoich ofiar[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Heidelberg University , Heidelberg University: Zhang Zongchang 張宗昌 [online] (ang. • chiń.).
- ↑ a b c Portwood & Mattew (2014), Portwood, Matthew R.; Dunn, John P. (2014). "A Tale of Two Warlords. Republican China During the 1920s" [online] (ang.).
- ↑ a b c d e Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004. ISBN 83-88542-68-0.
- ↑ Patricia Buckley Ebrey , Chinese Civilization: A Sourcebook, 2nd Ed [online], 1993 (ang.).