Zielone Wyspy
Zielone Wyspy – użytek ekologiczny w województwie pomorskim, w granicach administracyjnych miasta Gdańska, utworzony w ujściu Wisły Śmiałej do Zatoki Gdańskiej, na jej lewym brzegu, w celu ochrony zróżnicowanych siedlisk przyrodniczych oraz cennych z punktu widzenia ochrony gatunkowej roślin i zwierząt[1].
| |
| użytek ekologiczny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie |
Gdańsk, Nadleśnictwo Gdańsk |
| Data utworzenia |
30 kwietnia 2011 |
| Akt prawny |
Uchwała nr VII/65/11 Rady Miasta Gdańska z dnia 17 lutego 2011 r. w sprawie ustanowienia użytku ekologicznego „Zielone Wyspy” |
| Powierzchnia |
33,49 ha |
Położenie na mapie Trójmiasta  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
 54°21′47″N 18°46′31″E/54,363056 18,775278
| |
Przedmiot ochrony edytuj
Użytek powstał 30 kwietnia 2011 na mocy Uchwały nr VII/65/11 Rady Miasta Gdańska z dnia 17 lutego 2011 r. w sprawie ustanowienia użytku ekologicznego „Zielone Wyspy”[1]. Ochroną objęto 33,49 ha szuwarów nadrzecznych i łąk podmokłych[2][3]. Znajduje się w granicach obszaru mającego znaczenie dla Wspólnoty – Ostoja w Ujściu Wisły (PLH220044), ustanowionego jako OZW w marcu 2009[4][5]. Nadzór nad „Zielonymi Wyspami” pełni Prezydent Miasta Gdańska[1].
Flora edytuj
W obszarze stwierdzono występowanie roślinności halofilnej, m.in.: astra solnego (Tripolium pannonicum), mlecznika nadmorskiego (Lysimachia maritima), sita Gerarda (Juncus Gerardi), koniczyny rozdętej (Trifolium fragiferum) i babki Wintera (Plantago winteri), które tworzą charakterystyczne zespoły roślinności, zwane słonawami[3]. Użytek jest również miejscem obecności rzadkiego w Polsce nasięźrzała pospolitego (Ophioglossum vulgatum), objętego ścisłą ochroną gatunkową i wpisanego na Czerwoną listę roślin i grzybów Polski[3][6][7].
Fauna edytuj
Zaobserwowano 85 gatunków ptaków (w tym 42 gatunki lęgowe), 20 gatunków ryb, 7 gatunków płazów i liczną grupę owadów związanych ze środowiskiem wodnym, w tym Helophorus nubilus z rodziny kałużnicowatych i 10 gatunków ważek. Awifaunę reprezentują m.in.: bączek zwyczajny (Ixobrychus minutus), bąk zwyczajny (Botaurus stellaris), wąsatka (Panurus biarmicus), krwawodziób (Tringa totanus), czajka zwyczajna (Vanellus vanellus), jarzębatka (Sylvia nisoria), gąsiorek (Lanius collurio) i pliszka cytrynowa (Motacilla citreola)[3].
Kontrowersje edytuj
W szczególny sposób przeciw utworzeniu użytku ekologicznego protestowali żeglarze, obawiając się, że zablokuje to rozwój żeglarstwa i turystyki wodnej w Górkach Zachodnich. Przed powstaniem „Zielonych Wysp” na lewym brzegu Wisły Śmiałej znajdowało się siedem przystani żeglarskich, m.in. Jacht Klub im. J. Conrada, Jacht Klub Stoczni Gdańskiej, Akademicki Klub Morski, Narodowe Centrum Żeglarstwa AWFiS. W sprawę zaangażowany był również senator Janusz Rachoń, który uważał, że lewy brzeg Wisły Śmiałej w odcinku ujściowym należy w całości przeznaczyć pod inwestycje związane z rozwojem żeglarstwa i turystyki wodnej[8].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Uchwała nr VII/65/11 Rady Miasta Gdańska z dnia 17 lutego 2011 r. w sprawie ustanowienia użytku ekologicznego „Zielone Wyspy”. Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego Nr 41, poz. 948 – Gdańsk, dnia 15 kwietnia 2011. s. 4959. [dostęp 2018-01-16]. (pol.).
- ↑ Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody. Użytek ekologiczny „Zielone Wyspy”. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-01-17]. (pol.).
- ↑ a b c d Zielone Wyspy. Ptaki Polskie. [dostęp 2018-01-17]. (pol.).
- ↑ Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-01-16]. (pol.).
- ↑ Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody. Obszar Natura 2000 – Ostoja w Ujściu Wisły. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-01-17]. (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. poz. 1409).
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- ↑ Jacek Sieński, Kazimierz Netka: Zielone Wyspy zablokują rozwój Górek?. Dziennik Bałtycki. [dostęp 2018-01-17]. (pol.).