Zofia Grabczan

polska działaczka polityczna

Zofia Anna Grabczan z domu Walczyna (ur. 28 maja 1962 w Radzyniu Podlaskim) – polska polityk, przedsiębiorca, działaczka związkowa i samorządowa, posłanka na Sejm V kadencji.

Zofia Grabczan
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1962
Radzyń Podlaski

Posłanka V kadencji Sejmu
Okres

od 19 października 2005
do 4 listopada 2007

Przynależność polityczna

Samoobrona
Rzeczpospolitej Polskiej

Życiorys

edytuj

W 1980 ukończyła Technikum Rolnicze w Radzyniu Podlaskim. Przez 12 lat pracowała jako referent, prowadziła też własną działalność gospodarczą w zakresie marketingu. Po 2007 była m.in. współwłaścicielką firmy Eko-Gold.

W 1991 była współtwórczynią struktur Związku Zawodowego Rolnictwa „Samoobrona” oraz partii Przymierze Samoobrona w Białej Podlaskiej. Weszła w skład rady krajowej tego ugrupowania. Bez powodzenia kandydowała z jego listy do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 1993 (otrzymała 1726 głosów). W latach 2001–2003 pełniła funkcję dyrektora biura poselskiego Józefa Żywca[1]. W okresie 2002–2005 zasiadała w Sejmiku Województwa Lubelskiego[2]. Pełniła funkcję przewodniczącej klubu radnych Samoobrony RP. Była członkiem rady programowej TVP Lublin.

W wyborach w 2005 z listy Samoobrony RP uzyskała mandat poselski na Sejm V kadencji z okręgu chełmskiego liczbą 5971 głosów. Zasiadała w Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz w Komisji Rodziny i Praw Kobiet. Wchodziła w skład stałej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Polski i Ukrainy.

W maju 2007 została przewodniczącą struktur Samoobrony RP w województwie lubelskim[3]. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w tym samym roku bez powodzenia ubiegała się o reelekcję (otrzymała 1978 głosów[4]). W grudniu 2007 weszła w skład prezydium partii[5]. W 2010 zrezygnowała z pełnienia funkcji partyjnych. 4 marca 2012 była sekretarzem kongresu Samoobrony, kiedy doszło do jej połączenia z Samoobroną RP[6]. Została wybrana na kongresie do rady krajowej Samoobrony, a 25 listopada 2012 została II wiceprzewodniczącą partii[7]. Po kongresie 4 marca 2017 nie znalazła się ponownie we władzach ugrupowania.

Dwukrotnie została skazana za oszustwa, w tym przez Sąd Rejonowy w Chełmie w 2002 na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na dwuletni okres próby oraz na karę grzywny[8][9].

Życie prywatne

edytuj

Jest mężatką, ma dwoje dzieci.

Przypisy

edytuj
  1. Bolesna władza. newsweek.pl, 11 listopada 2002.
  2. Serwis PKW – Wybory 2002
  3. 18.05.2007 – odbył się VI Kongres Samoobrony RP Województwa Lubelskiego. samoobronazamosc.republika.pl.
  4. Serwis PKW – Wybory 2007
  5. Komunikat. samoobrona.org.pl.
  6. II Nadzwyczajny Kongres Partii „Samoobrona”. samoobrona.org.pl, 5 marca 2012.
  7. Informacja. samoobrona.org.pl, 26 listopada 2012.
  8. Kandydaci z problemami byłymi lub obecnymi. wyborcza.pl, 24 sierpnia 2005.
  9. Z więzienia do ministerstwa. dziennikwschodni.pl, 25 czerwca 2007.

Bibliografia

edytuj