Zygfryd Gross
Zygfryd Gross (ur. 28 października 1896 w Tyśmienicy, pow. tłumacki, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 kapitan intendent
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 października 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
3 pułk piechoty |
| Stanowiska |
zarządca składnicy |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Grzegorza. Ukończył Szkołę Realną. Wstąpił do Legionów Polskich 25 sierpnia 1914 r. Służył w 4. kompanii 3 pułku piechoty.
W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 85. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych administracji, dział gospodarczy. Jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej, pełnił służbę w Kierownictwie Rejonu Intendentury Baranowicze, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr 9 w Brześciu[1][2]. Następnie został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 roku w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[3]. W latach 1932–1939 był zarządcą Składnicy Materiału Intendenckiego Nr 22 w Baranowiczach[4][5][6]. 12 marca 1933 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 2. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa oficerów administracji intendentury[7]. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[8].
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa z 5.04.1940. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Jego dokumentacja 27 listopada 1940 znajdowała się w Pierwszym Specjalnym Dziale NKWD ZSRR w związku z korespondencją nadchodzącą do jeńców od osób zamieszkałych na terenie Ukraińskiej Republiki ZSRR[9]. Krewni do 1945 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.
Upamiętnienie edytuj
- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości - 9 listopada 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10].
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Srebrny Krzyż Zasługi - 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[11]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1303, 1332.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1149, 1185, 1214.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 778, 801.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 374, 871.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 187.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 339, 884.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 50.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 179.
- ↑ УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 283.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 54.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Adam Moszyński (oprac.): Lista Katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji sowieckiej. Warszawa: Agencja Omnipress – Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1989. ISBN 83-85028-81-1.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.