Zygmunt Dyakowski
Zygmunt Dyakowski, ps. „Jordan”[1] (ur. 9 sierpnia 1885 w Brahiłowie, zm. 1957) – rotmistrz Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, inżynier[2], agronom[1].
 rotmistrz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1885 |
|---|---|
| Data śmierci |
1957 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1929, 1939–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca szwadronu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 9 sierpnia 1885 w Brahiłowie, w ówczesnym powiecie winnickim guberni podolskiej[1].
6 sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich. Od 8 sierpnia 1914 walczył w szeregach 2 pułku ułanów. 15 maja 1915 odnotowany w szpitalu, skąd 30 lipca przydzielony do kadry kawalerii. Od 30 września 1915 służył w Stacji Zbornej LP w Kamieńsku. 21 kwietnia 1916 odnotowany w oddziale wywiadowczym LP, 29 czerwca 1916 w Żandarmerii Polowej LP, 26 maja 1916 w Kolumnie Prowiantowej Taboru Dywizyjnego LP. 13 września 1916 został przeniesiony do kawalerii sztabowej. W 1917 wykazany w Inspektoracie Werbunkowym w Kaliszu. Awansował na wachmistrza. Był zgłoszony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[1]. Później służył w Polskim Korpusie Posiłkowym awansując na chorążego kawalerii[3].
27 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 10 listopada 1918 i mianowany podporucznikiem w kawalerii[3]. 12 listopada 1919 został przydzielony do 1 pułku szwoleżerów[4]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w kawalerii, w oficerów byłych Legionów Polskich[5]. 1 czerwca 1921 był przydzielony z macierzystego pułku do Polskiej Delegacji Wojskowej do Mieszanej Komisji Granicznej na Wschodzie[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 252. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był nadal 1 pszwol.[7] W następnym roku został przeniesiony do 21 pułku ułanów w Równem[8], a w 1924 do 12 pułku ułanów w Krzemieńcu[9]. W styczniu 1925 został przydzielony z 12 puł. do szwadronu pionierów 2 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Równem na stanowisko dowódcy szwadronu[10]. W sierpniu 1926 został przeniesiony do 21 pułku ułanów z pozostawieniem na stanowisku dowódcy szwadronu pionierów 2 SBK[11][12]. W kwietniu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II, a z dniem 30 listopada tego roku przeniesiony w stan spoczynku[13][14][15]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II”[16].
Wziął udział w kampanii wrześniowej 1939, w czasie której dostał się do niemieckiej niewoli. Od 14 października 1939 przebywał w Oflagu VII A Murnau[17]. 7 maja 1946 wziął udział w zebraniu członków znaku 12 pułku ułanów[18]. Zmarł w 1957[19].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości – 17 września 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[2]
- Krzyż Walecznych[20][21]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”[22][23]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości : Dyakowski Zygmunt, ps. „Jordan”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-05-27].
- ↑ a b M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.
- ↑ a b Dz. Rozk. Wojsk. Nr 12 z 4 lutego 1919, poz. 415.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 97 z 27 grudnia 1919, poz. 4077.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921, s. 141.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 239.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 163.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 641, 680.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 563, 602.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 16 stycznia 1925, s. 22.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926, s. 247.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 310, 344.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929, s. 115.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 234, sprostowanie.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929, s. 331.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 874.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-05-27].
- ↑ Ułani Podolscy 1991 ↓, s. 314.
- ↑ Lista odznaczonych Krzyżem i Medalem Niepodległości : DYAKOWSKI ZYGMUNT. IPN. [dostęp 2022-05-27]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 641.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 310.
- ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 411.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Ułani Podolscy. Dzieje Pułku Ułanów Podolskich 1809–1947. Kazimierz Grocholski (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991. ISBN 83-04-03664-9.