Wikipedia

Zygmunt Giercuszkiewicz

Zygmunt Seweryn Grzymała-Giercuszkiewicz (ur. 8 stycznia 1890 w Grybowie, zm. 17 lutego 1978 w Wandsworth) – major piechoty Wojska Polskiego.

Zygmunt Giercuszkiewicz
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1890
Grybów

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1978
Wandsworth

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

39 pułk piechoty,
1 pułk strzelców podhalańskich,
82 pułk piechoty,
Komenda Miasta Brześć

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska: obrona Lwowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się 8 stycznia 1890 w Grybowie[1]. Ukończył studia z tytułem inżyniera topografa[1].

Uczestniczył w I wojnie światowej[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w obronie Lwowa[1]. W połowie listopada 1918 wraz z kompanią z Rzęsny Polskiej przyłączył się do walczących Polaków na odcinku „Podzamcze” pod dowództwem kpt. Waleriana Sikorskiego (w jego grupie był m.in. Kazimierz Rychlewski)[2]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923 był oficerem 39 pułku piechoty w Jarosławiu[5], a w 1924 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu[6]. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[7][8]. W 1928 był dowódcą I batalionu w 82 pułku piechoty w Brześciu[9]. W 1932 był drugim po komendancie oficerem Komendy Miasta Brześć[10].

Podczas II wojny światowej był więziony w sowieckich łagrach[1]. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 17 lutego 1978 w Wandsworth[1][11]. Był żonaty z pochodzącą ze Lwowa Zofią (zm. 10 marca 1963 w Londynie), z którą miał dwie córki i dwóch synów[12].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 34, s. 98, Czerwiec 1978. Koło Lwowian w Londynie. 
  2. ↑ Walerian Sikorski: Odcinek Podzamcze. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 414. ISBN 83-85218-56-4.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 413.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 356.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 239.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 326.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 181.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 96.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31, 504.
  11. ↑ Zygmunt Giercuszkiewicz. livesofthefirstworldwar.org. [dostęp 2018-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-01)]. (ang.).
  12. ↑ Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (4), s. 75, Maj 1963. Koło Lwowian w Londynie. 
  13. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  14. ↑ M.P. z 1925 r. nr 56, poz. 217 „za szczególne zasługi, położone w dziedzinie organizacji i administracji armji Rzeczypospolitej Polskiej”.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Giercuszkiewicz&oldid=69744065”