Grzymała (herb szlachecki)

herb szlachecki
Ten artykuł dotyczy herbu szlacheckiego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Grzymała (Grzymala[1], Grzymały, Grzymałczyc, Grzymalita[2], Trzy wieże z muru[3]) – polski herb szlachecki, noszący zawołanie Grzymała[4]. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480[1].

Grzymała
Ilustracja
Herb Grzymała
Typ herbu szlachecki
Zawołanie Grzymała
Alternatywne nazwy Grzymala, Grzymały, Grzymałczyc, Grzymalita, Trzy wieże z muru
Pierwsza wzmianka 1262 (pieczęć),
1402 (zapis)
Multimedia w Wikimedia Commons

Grzymała jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku. Przedstawiciel rodu rycerskiego Grzymalitów, Domarat z Kobylan, adoptował wówczas bojara, Jana Rymwidowicza[5]. Wraz z upływem czasu i rozwojem struktury szlacheckiej, Grzymalici podzielili się na wiele rodzin. Najbardziej znane rody z późniejszych epok, pieczętujące się herbem Grzymała to między innymi: Kazanowscy[6] i Bieganowscy[7].

Grzymały używał też Kazimierz Raszewski[8].

Opis herbuEdytuj

Opisy historyczneEdytuj

Jan Długosz blazonuje herb następująco[9]:

Grzymala, que in campo aureo castrum ex cocto latere cum tribus turribus exornatum defert (...).

Jan Długosz, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae

Juliusz Ostrowski, podając się na dzieła historyczne min. Kaspra Niesieckiego, Bartosza Paprockiego, Szymona Okolskiego i Marcina Bielskiego, opisuje herb[10]:

W polu złotem — mur czerwony z trzema wieżami, w bramie którego rycerz zbrojny z mieczem w prawej ręce, z tarczą w lewej. Nad hełmem w koronie na pawim ogonie trzy wieże, z których boczne górą nieco od siebie.

Juliusz Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Cz. II

Opis współczesnyEdytuj

Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:

Na tarczy w polu złotym mur czerwony o trzech blankowanych basztach, w bramie rycerz zbrojny z mieczem w prawej i tarczą w lewej ręce.

W klejnocie siedem pióra prawie, na nich trzy wieże lekko do środka dołem skierowane.

Labry herbowe czerwone, podbite złotem.

GenezaEdytuj

Najwcześniejsze wzmiankiEdytuj

Znane są następujące średniowieczne pieczęcie: 1262 komes Mroczek; 1276 Stefan i Janusz Michałowscy; 1276 komes Bogusz Pogorzelski; 1302 komes Budziwoj Michałowski (pieczęcie śląskie); 1343 Mikołaj z Błażejewa, sędzia ziemski poznański; 1352 Przecław, kasztelan poznański i Przecław z Prus; 1377 Domarat z Iwna, starosta wielkopolski; 1382 Miczko Kretkowski (Wielkopolska); ok. 1380 Bogusz z Pogorzeli (Śląsk); 1405 Mikołaj, podsędek sandomierski; 1413 Świętosław Litwos, wielkorządca krakowski; 1430 Baranowski (imię nieznane); 1438 Jakub z Kobylan; 1458 Mikołaj, podsędek ziemski sandomierski; 1464 Paweł z Jurkowic i Czartonii; 1466(niezidentyfikowane osoby przy akcie traktatu toruńskiego.) (F.Piekosiński, Heraldyka polska...; tegoż, Pieczęcie polskie...; M. Haisig, Sfragistyka szlachecka...; M. Grzegorz, Analiza dyplomatyczno-sfragistyczna...)

Pierwsza znana zapiska sądowa wymieniająca herb Grzymała pochodzi z 1402 r. (B. Ulanowski, Materiały do historyi...,nr 49).Aktem unii horodelskiej herb został przyjęty przez rodziny litewskie. Ród Grzymałów reprezentował Domarat z Kobylan (brak pieczęci), adoptowany został Jan Rymwidowicz. (W. Semkowicz, O litewskich rodach..., RTH t. VII)

Wizerunek herbu Grzymała widnieje na gotyckiej, brązowej tarczy (z 2 poł. XV w.) pochodzącej z nagrobka Grotów ze Słupnicy, a znajdującej się obecnie w kościele św. Jakuba w Sandomierzu. (KZSP t. III z.11) Herb znajduje się też na fryzie heraldycznym w Lądzie.

Znajduje się w Klejnotach Długoszowych, Kronice Soboru w Konstancji, Herbarzu Złotego Runa, Armorial Lyncenich i sztokholmskim Codex Bergshammar.

[potrzebny przypis]

Przedstawienia herbu Grzymała na przestrzeni wieków
 
Fryz heraldyczny w Lądzie, Grzymała pośród innych herbów w scenie fundacyjnej w oratorium Św. Jakuba, 1357-1372.
 
Herb Grzymała w Herbarzu Złotego Runa, ok. 1435 (trzeci rząd, trzecia kolumna).
 
Grzymała w XV-wiecznym Armorialu Lyncenich (pierwszy rząd, druga kolumna)
 
Grzymała z pieczęci komesa Mroczka z 1262, jednocześnie pierwsza pieczęć z herbem Grzymała.
 
Herb Grzymała z pieczęci Stefana i Janusza Michałowskich oraz Bogusza Pogorzelskiego z 1276
 
Wizerunek herbu z Kroniki Soboru w Konstancji
 
Drugi wizerunek herbu z Kroniki Soboru w Konstancji.
 
Grzymała z pieczęci Mikołaja Błażejewskiego z 1343.
 
Herb Grzymała z pieczęci komesa Buznańskiego z 1343
 
Grzymała na portrecie biskupa Janusza Suchywilka.
 
Herb według Piekosińskiego, wzorowany na przedstawieniu Ambrożego z Nysy.

Ewolucja wizerunkuEdytuj

W heraldyce średniowiecznej stosowano kilka odmian tego herbu. Różniły się one barwami i kształtem godła. Najstarszy barwny rysunek herbu w legendzie o św. Jadwidze ,ukazuje ów znak w tych samych barwach co malowidło ścienne w Lądzie nad Wartą, czyli w srebrnym (białym) polu – czerwone godło. W legendzie widnieje znak śląskiej linii rodu Grzymałów, w Lądzie natomiast wielkopolskiej. Obydwa rysunki pochodzą z połowy XIV w. (po 1350 r.) i nie ma między nimi zasadniczych różnic. Są one widoczne dopiero na pieczęciach śląskich oraz wielkopolskich przedstawicieli rodu. Na pieczęciach rycerstwa wielkopolskiego godło przedstawia drewniane obwarowanie bez bramy, na śląskich zaś mur z trzema krenelażami i bramą. W Codex Bergshammar odnajdujemy dwie odmiany herbu. Pierwszą, przedstawiającą w czerwonym polu srebrny mur z trzema krenalażami, lecz bez bramy i drugą w polu czerwonym złote godło, ukazujące bramę. Trzecią odmianę stosowano najpewniej w Małopolsce. Tę postać herbu rodowego opisał Jan Długosz w Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae. Powstała ona poprzez zamianę barw pola i godła: w złotym polu czerwone godło. Prowadzone do tej pory badania nie wyjaśniły w pełni czy odmiany herbowe służyły rozpoznawaniu przedstawicieli rodu[11].

EtymologiaEdytuj

Według słownika etymologiczno-motywacyjnego staropolskich nazw osobowych: 1. Od nazwy osobowej Grzymała (według staropolskiego słownika nazw osobowych), por. Grzymi-III lub Pielgrzym < Peregrinus; 2. Na Mazowszu możliwa wtórna motywacja przez miejscowość rodową Grzymały, powiat łomżyński: de Grzimali 1428[2].

HerbowniEdytuj

Lista herbownych w artykule sporządzona została na podstawie wiarygodnych źródeł, zwłaszcza klasycznych i współczesnych herbarzy. Należy jednak zwrócić uwagę na częste zjawisko przypisywania rodom szlacheckim niewłaściwych herbów, szczególnie nasilone w czasie legitymacji szlachectwa przed zaborczymi heroldiami, co zostało następnie utrwalone w wydawanych kolejno herbarzach. Identyczność nazwiska nie musi oznaczać przynależności do danego rodu herbowego. Przynależność taką mogą bezspornie ustalić wyłącznie badania genealogiczne.

Pełna lista herbownych nie jest dziś możliwa do odtworzenia, także ze względu na zniszczenie i zaginięcie wielu akt i dokumentów w czasie II wojny światowej (m.in. w czasie powstania warszawskiego w 1944 spłonęło ponad 90% zasobu Archiwum Głównego w Warszawie, gdzie przechowywana była większość dokumentów staropolskich)[12]. Lista nazwisk znajdująca się w artykule pochodzi z Herbarza polskiego, Tadeusza Gajla (478 nazwisk)[13]. Występowanie na liście nazwiska nie musi oznaczać, że konkretna rodzina pieczętowała się herbem Grzymała. Często te same nazwiska są własnością wielu rodzin reprezentujących wszystkie stany dawnej Rzeczypospolitej, tj. chłopów, mieszczan, szlachtę. Jest to jednakże dotychczas najpełniejsza lista herbownych, uzupełniana ciągle przez autora przy kolejnych wydaniach Herbarza. Tadeusz Gajl wymienia następujące nazwiska uprawnionych do używania herbu Grzymała[13]:

Adaszewski, Albigowski.
Baładyński, Bandynel, Baranowski, Bączewski, Benczyński, Bieganowicz, Bieganowski, Biestrzykowski, Bieszczycki, Biezczycki, Biezdziecki, Bieździecki, Bieżczyński, Binczyński, Błożejewski, Bobalicki, Borkacki, Borkowski, Bortkiewicz, Borzewicki, Bosowski, Bossowski, Brodawski, Brodowski, Brogłowski, Brzeczka, Brzęczka, Brzozogłowski, Buckiewicz, Buczow, Bućkiewicz, Budat, Budgin, Budziszewski, Bukowski, Burhardt, Burzyński, Busiński, Buszewski, Buszyński, Bzowski.
Cetwiński, Chądzyński, Chludziński, Chocimierski, Chocimirski, Chodziewski, Chrościński, Chwalibowski, Chwalikowski, Chwałkowski, Cichocki, Cidzik, Ciemski, Ciesielski, Ciunowicz, Cydzik, Cydzikowski, Czapiński, Czaplicki, Czapliński, Czapski, Czempski, Czemski.
Długołeński, Długołęcki, Długoski, Dłuski, Dobiecki, Dobrodziejski, Domarat, Domaszewski, Domaszowski, Domejko, Domeyko, Dominikowski, Dubowicki, Dubowiecki, Dulski, Dziatko, Dziatkowski, Dziekanowski, Dzięcielski.
Fedorkowicz, Frankenberg, Freyberg.
Garwacki, Garwarski, Garwaski, Gąsiński, Gąsowski, Gąssowski, Gilewicz, Głogowski, Gnoiński, Gojski, Gosiński, Goski, Goścki, Goślicki, Gozdowicz, Górski, Góslicki, Grabowiecki, Grabowski, Grodziński, Grom, Gromolewski, Gromołowski, Gronowski, Grudniewski, Grum-Grzymajło, Gruszkowski, Grzymajłło, Grzymajło, Grzymalski, Grzymała, Grzymałowicz, Grzymałowski, Grzymkowski, Grzymułtowski, Gułtowski, Guszczewski, Gutteter.
Habowski, Hałaczkiewicz, Harassowski, Herubinowicz, Hnilecki, Hoffman, Hrymalicz, Huliński.
Iliaszewski, Imielański, Imieliński, Iwieński, Iwiński.
Jabłonowski, Jasieński, Jaźwiński, Jukowski, Jurkowicz, Jurkowski.
Kalborski, Kaliborski, Kalibowski, Kaliński, Kaliski, Kamieński, Kamiński, Kamoczyński, Kamodziński, Kazanowski, Kazłowski, Kazonowicz, Kijeński, Kijski, Kikowski, Klonowski, Kobielin, Kobylański, Kobyleński, Kobyliński, Kobylnicki, Kocłowski, Komodziński, Konopacki, Kopsch, Kopsz, Korczak, Korzeniowski, Koskowski, Kostecki, Kościelecki, Krasnopolski, Kretkowski Krol, Krzemieniewski, Krzemieniowski, Krzemienowski, Krzyżanowski, Krzyżewnicki, Krzyżownicki, Kulczycki, Kwot, Kwotor, Kytor.
Langmin, Laskowski, Leciński, Leszczewski, Lesznikowski, Leśniewski, Leśnikowski, Leśniowolski, Leśniowski, Leśnowolski, Lewaszewski, Leźniowski, Litwiński, Litworz, Litwos, Litwosz, Lubański, Lubczyński, Lubiański, Lubiatowski, Ludzicki, Ludziski.
Łagiewnicki, Łagiewski, Łagowski, Łaszczewski, Łaszewicz, Łaszewski, Łazanowski, Łazowski, Łażniński, Łącki, Łopienicki, Łosowski, Łudzicki, Łudziecki.
Machowicz, Machwicz, Mackiewicz, Malechowski, Maliński, Malocha, Małachowski, Małgowski, Małoch, Marcichowski, Marciszewski, Marciszowski, Margoński, Markowski, Mąkolski, Meisinger, Michałowski, Miedzychowski, Mieszeński, Międzychodzki, Międzyleski, Międzylewski, Mileski, Miniałgo, Miszewski, Mniszewski, Modrzewski, Modrzyński, Mokulski, Morze, Moszczyński, Mościborski, Mościbrodzki, Mroczko, Murawski.
Najruszewski, Niecikowski, Nieczykowski, Niegalewski, Niegojenko, Niegolewski, Niemiera, Niemira, Niemirowicz, Niemiryc, Niemirycz, Niemirzyc, Nieniewski, Niepruszewski, Niesiobęcki, Niesobędzki, Niestuszkowski, Nietąszkowski, Niniewski, Noiński.
Ochenkowski, Odachowski, Odechowski, Odochowski, Olejewski, Oleski, Olesznicki, Oleśnicki, Olewski, Olęcki, Olędzki, Olęski, Olszamowski, Olszanowski, Opalacz, Oryński, Ostrowski, Ościsławski .
Paniencki, Parzenczewski, Parzniczewski, Pąchowski, Perski, Pęchowski, Pęczelicki, Pęczelski, Pęczlicki, Pęczyński, Piątkowski, Piczkowski, Pierski, Pierzcheński, Pierzchliński, Pierzchnowski, Pietrski, Pintowski, Piontkowski, Poddębski, Podlecki, Podleski, Podlewski, Podniestrzański, Podolski, Podsosnowski, Pogorell, Pogorzelecki, Pogorzelski, Pokrzywiński, Pokrzywnicki, Potulicki, Poźniak, Pradzeński, Prandota, Prądzeński, Prądzewski, Prądziński, Prądzyński, Pruski, Prządzewski, Przeciszewski, Przeciszowski, Przejrzeński, Prześciszewski, Przyborowicz, Przyborowski, Przybylski, Przybyłek, Przybyłko, Przybyłowski, Przybytek, Przybytko, Przyłuski, Pyczkowski.
Rachfałowski, Rachwałowski, Racławicki, Radwankowski, Radzimowski, Radziszewski, Raszkowski, Rembiewski, Rokicki, Rybczyński, Rybski, Rychlicki, Rychliński, Rymwid, Rymwidowicz, Rynwidowicz, Rzepliński.
Sajkowski, Schlichting, Serwański, Siawrukowicz, Siedlecki, Siewruk, Silberschwecht, Siwacho, Skoczyński, Skotnicki, Skwiroszewski, Skwyroszewski, Slaski, Smajgiewicz, Smarzyński, Smerzeński, Smiłowski, Smogulecki, Soboliński, Starogrodzki, Starzyński, Strenkowski, Strębowski, Strękowski, Strzelecki, Suchywilk, Szarawski, Szaszkiewicz, Szczaworyski, Szczaworzyski, Szczerbowski, Szmagiewicz, Szmerzyński, Szmyt, Szymankowski.
Śleżyński, Śmiłowski, Świdrygiełł, Świdrygiełło, Świechowski, Świerad, Świrad, Świszowski.
Targoński, Trentowski, Treszczyński, Trętowski, Troszczeński, Troszczewski, Truczyński, Truszczeński, Truszczyński, Turczyński, Turzebin, Turzenin.
Ujejski, Uliński, Urmanowicz, Uścięcki.
Wabiszewicz, Warecki, Wazgint, Widochorski, Wielogórski, Wierzbicki, Wierzycki, Wiescicki, Wieścicki, Wiewierski, Wiewiorowski, Wiewiórkowski, Wiewiórski, Wiewiurski, Wilamowski, Wilanowski, Wilhelmowicz, Wilkau, Wilkowski, Wiszniewski, Wiszniowski, Wiśniowski, Wizgint, Wkrzyński, Wodzbun, Wojdzbun, Wojno, Wojzbun, Wolski, Woyno, Wskrzeński, Wskrzyński, Wysocki, Wyszczycki.
Zaleski, Zamojski, Zamoyski, Zawalczyc, Zawalczyk, Zawisza, Zbigniewski, Zbykowski, Zedlitz, Zut.
Żarnowiecki, Żbikowski, Żelwetr, Żutowt, Żydowka[13].

Znani herbowniEdytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Grzymalici.

OdmianyEdytuj

Odmiany herbu Grzymała
 
Herb Grzymała II.
 
Herb Grzymała III.
 
Herb Grzymała IV.
 
Herb Grzymała V.
 
Herb hrabiów Grudzińskich, Grzymała Hrabia.
 
Herb Grzymała wraz ze swoimi odmianami w Tablicach odmian herbowych autorstwa Teodora Chrząńskiego z 1909 roku. I rząd, VI kolumna.

Zobacz teżEdytuj

UwagiEdytuj

  1. ↑ Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b Jan Długosz, Insignia seu Clenodia Regis et Regni Poloniae. Z kodeksu kórnickiego, wydał dr. Z. Celichowski, Zygmunt Celichowski, Poznań: Biblioteka Kórnicka, 1885, s. 23 [dostęp 2021-06-14] (pol.).
  2. ↑ a b Aleksandra Cieślikowa, Kazimierz Rymut, Maria Malec, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 6, Nazwy heraldyczne, oprac. Maria Bobowska-Kowalska, Kraków: Instytut Języka Polskiego, 1995, s. 18, ISBN 83-85579-73-7 [dostęp 2021-06-17].
  3. ↑ Juliusz Karol Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Cz. II, Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1906, s. 99 [dostęp 2021-04-03].
  4. ↑ Adam Szweda, Ród Grzymałów w Wielkopolsce, Wydawn. Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, 2001, s. 372, ISBN 978-83-231-1359-1 [dostęp 2021-07-01] (pol.).
  5. ↑ Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. VII, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1926, s. 212.
  6. ↑ Kasper Niesiecki, Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. V, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1840, s. 60-69 [dostęp 2021-05-22].
  7. ↑ Kasper Niesiecki, Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. II, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1839, s. 134-137 [dostęp 2021-05-22].
  8. ↑ Dzieje najnowsze, t. III, Państwowe Wydawn. Naukowe, Oddział w Łodzi, 1971, s. 170 [dostęp 2021-07-01] (pol.).
  9. ↑ Jan Długosz, Insignia seu Clenodia Regis et Regni Poloniae. Z kodeksu kórnickiego, wydał dr. Z. Celichowski, Zygmunt Celichowski, Poznań: Biblioteka Kórnicka, 1885, s. 23 [dostęp 2021-06-14] (pol.).
  10. ↑ Kasper Niesiecki, Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. III, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1841, s. 194–198 [dostęp 2021-05-22].
  11. ↑ Herb Grzymała. „PRACA NAUKOWA FINANSOWANA ZE ŚRODKÓW NA NAUKĘ W LATACH 2008-2009 JAKO PROJEKT BADAWCZY”, 2009. 
  12. ↑ AGAD historia: Zarys dziejów kształtowania się zasobu (pol.). [dostęp 13.08.2013].
  13. ↑ a b c Tadeusz Gajl, Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów, Gdańsk: L&L, 2007, ISBN 978-83-60597-10-1, OCLC 233447252 [dostęp 2021-06-18].

BibliografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzymała_(herb_szlachecki)&oldid=64314592”