Nazwa własna
rzeczownik (lub fraza rzeczownikowa) będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego
Nazwy własne, imię własne, onim[1][2] (łac. nomina propria) – nazwy przysługujące jednostkom, w odróżnieniu od nazw pospolitych, które odnoszą się do dowolnych klas jednostek (egzemplarzy określonej klasy przedmiotów).
Definiowanie nazw własnych edytuj
W pewnym rozumieniu nazwy własne są niedefiniowalne. Przykład: znając definicję nazwy krzesło, można przyporządkować jej przedmioty o cechach typowych dla krzesła. Natomiast Karol to ten, kto został nazwany Karolem i nie można na podstawie takiej definicji stwierdzić, komu jeszcze mogłaby taka nazwa przysługiwać.
Nauka o nazwach własnych edytuj
Nauką o nazwach własnych jest onomastyka. Można wyróżnić dwie duże grupy nazw własnych:
- antroponimy – nazwy osobowe, odnoszące się do ludzi;
- toponimy – nazwy geograficzne nazywające miejsca.
Wyróżnia się także mniejsze grupy, jak np. nazwy zwierząt (zoonimia), ciał niebieskich (kosmonimia), statków itp.[3]
Przypisy edytuj
- ↑ Hladká i Nekula 2017 ↓.
- ↑ onim – słownik języka polskiego i poradnia językowa – Dobry słownik, dobryslownik.pl [dostęp 2019-10-09] (pol.).
- ↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miast Polski. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 8. ISBN 83-04-02436-5.
Bibliografia edytuj
- Encyklopedia języka polskiego, pod red. S. Urbańczyka, Wrocław 1991, s. 216.
- Zdeňka Hladká, Marek Nekula, VLASTNÍ JMÉNO, [w:] Petr Karlík, Marek Nekula, Jana Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017 (cz.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Sam Cumming, Names, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy [online], CSLI, Stanford University, 19 marca 2013, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-01-16] (ang.). (Nazwy)