Zygmunt Polak
Zygmunt Franciszek Polak[a], ps. „Zygmunt” (ur. 7 listopada 1896 w Szmańkowczykach, zm. 31 marca 1982) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 pułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Zygmunt Franciszek Polak |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 listopada 1896 |
| Data śmierci |
31 marca 1982 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1936 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 7 listopada 1896 we wsi Szmańkowczyki, w ówczesnym powiecie czortkowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Franciszki z Jastrzębiec–Starczewskich[2]. Uczył się w c. k. II Gimnazjum z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie[3]. W 1914 ukończył naukę w klasie VIIc[3].
Z dniem 1 maja 1925 został przesunięty z Oddziału II do Oddziału V Sztabu Generalnego na stanowisko szefa Wydziału Organizacyjnego[4].
W lutym 1929 został przeniesiony do 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisko dowódcy pułku[5]. 10 listopada 1930 prezydent RP nadał mu stopień pułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 7. lokatą w korpusie piechoty[6]. Z dniem 19 listopada 1931 został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[7]. W marcu 1932 został przeniesiony do 53 pułku piechoty w Stryju na stanowisko dowódcy pułku[8]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska. Od października tego roku pozostawał „bez funkcji”, a w następnym roku przeniesiony w stan spoczynku.
W powstaniu warszawskim, w poczcie dowódcy odcinka taktycznego „Topór”, który wchodził w skład Podobwodu „Sławbor” (Śródmieście-Południe) Obwodu Śródmieście Armii Krajowej[9]. Zmarł 31 marca 1982[9].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6984
- Krzyż Niepodległości – 16 września 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10][11]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[b]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[12]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[12]
- Medal Zwycięstwa[12]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z dwiema gwiazdkami[13]
Uwagi edytuj
- ↑ 1 czerwca 1935 ogłoszono sprostowanie imion i daty urodzenia płk. dypl. piech. Zygmunta Polaka 53 pp z „Zygmunt ur. 7 listopada 1894” na „Zygmunt Franciszek ur. 7 listopada 1896”[1].
- ↑ Zygmunt Polak w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari podał, że był odznaczony siedmiokrotnie Krzyżem Walecznych[12].
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935, s. 60.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Sprawozdanie 1914 ↓, s. 110.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 6 czerwca 1925, s. 307.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929, s. 79.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1930, s. 323.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 259.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 232.
- ↑ a b Zygmunt Polak. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 361.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.
Bibliografia edytuj
- Polak Zygmunt. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.76-7252 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-30].
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Gimnazyum z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie za rok szkolny 1913/14. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.