Zygmunt Warchał (ur. 3 stycznia 1897, zm. 3 marca 1938 w Czortkowie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Zygmunt Warchał
major piechoty major piechoty
Data urodzenia

3 stycznia 1897

Data i miejsce śmierci

3 marca 1938
Czortków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

Batalion KOP „Czortków”

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”
Grób mjr. Zygmunta Warchała

Życiorys edytuj

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był 32 Pułk Piechoty Obrony Krajowej z Nowego Sącza[1]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1917[2]. W 1918 był członkiem organizacji „Wolność”[3].

Pełnił służbę w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 917. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Później został przeniesiony do 38 Pułk Piechoty w Przemyślu[6][7]. 1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 405. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Z dniem 26 lutego 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[9][10] i przydzielony do 14 Baonu Granicznego w Borszczowie na stanowisko dowódcy 2 kompanii granicznej. W 1928 pełnił służbę w Batalionie KOP „Kopyczyńce” na stanowisku kwatermistrza. Po zakończeniu służby w KOP został przeniesiony do 11 Pułku Piechoty w Tarnowskich Górach, a w marcu 1931 do 40 Pułk Piechoty we Lwowie[11][12]. 22 grudnia 1933 otrzymał pochwałę ministra spraw wojskowych za zdobycie tytułu mistrzowskiej kompanii 5 Dywizji Piechoty w przeprowadzonych tego roku międzyoddziałowych zawodach strzeleckich piechoty z rocznikiem 1911[13]. 27 czerwca 1935 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 24. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14][15]. Po awansie został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu w macierzystym 40 pp[16]. Później został ponownie przeniesiony do KOP i 6 grudnia 1937 wyznaczony na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Czortków”.

Zmarł 3 marca 1938 w Czortkowie. Cztery dni później został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[17].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Ranglisten 1918 ↓, s. 346.
  2. Ranglisten 1918 ↓, s. 142.
  3. Giza 2002 ↓, s. 43.
  4. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 229, 933.
  5. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 87.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 236, 429.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 219, 371.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 741.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 398.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 136.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 114.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 570.
  13. Dz. Rozk. MS Wojsk. Nr 13 z 22 grudnia 1933 roku, poz. 216.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 70.
  15. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 306.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 95.
  17. Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 78, s. 4, 1938-03-19. Warszawa. 
  18. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 136 „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.
  19. a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 55.
  20. M.P. z 1929 r. nr 216, poz. 508 „za zasługi w służbie granicznej”.
  21. Informacja na nagrobku. Zobacz fotografię.

Bibliografia edytuj