Wikipedia

Żeliwo ciągliwe

Żeliwo ciągliwe – żeliwo otrzymane w wyniku długotrwałego wyżarzania żeliwa białego (wyżarzanie grafityzujące). Grafit powstaje dopiero podczas wyżarzania grafityzującego. Jest to tak zwana grafityzacja wtórna, czyli rozpad powstałego już cementytu. Wydzielenia węgla w postaci grafitu kłaczkowego (węgla żarzenia) są skupione, w niewielkim stopniu wpływają na osłabienie użytecznego przekroju materiału i nie wywołują dużej koncentracji naprężeń. Żeliwo takie posiada bardzo dobre własności wytrzymałościowe, porównywalne do żeliwa sferoidalnego i stali.

Wyróżnia się trzy rodzaje żeliwa ciągliwego:

  • żeliwo ciągliwe czarne

Powstaje w dwóch stadiach grafityzacji. W pierwszym żeliwo nagrzewane jest do temperatury 950 - 1000°C i przetrzymywane w tej temperaturze, co powoduje rozkład cementytu na austenit i węgiel żarzenia (grafit):
Fe3C → Feγ(C) + Cgr
Po tym wyżarzaniu następuje powolne chłodzenie powodujące wydzielanie się z austenitu wolnego węgla - jest to pośrednie stadium grafityzacji. Drugie stadium polega na rozkładzie austenitu przy bardzo wolnym chłodzeniu (3 - 5°C/h) na ferryt i grafit:
Feγ(C) → Feα(C) + Cgr
Gdy oba stadia grafityzacji zostaną przeprowadzone w ośrodku obojętnym cały węgiel jest zgromadzony w wydzieleniach grafitu, a przełom takiego żeliwa jest ciemny.

  • żeliwo ciągliwe perlityczne

W przypadku pominięcia drugiego stadium grafityzacji, chłodząc żeliwo z większą szybkością w zakresie przemiany eutektoidalnej, zajdzie przemiana austenitu w perlit.

  • żeliwo ciągliwe białe

Otrzymuje się gdy grafityzacja jest przeprowadzana w środowisku odwęglającym (np. kiedy wyżarzane odlewy są przykryte rudą żelaza, Fe2O3 hematytem lub zendrą). W tych warunkach następuje całkowite odwęglenie stref powierzchniowych przy perlitycznej lub ferrytyczno-perlitycznej strukturze rdzenia. Przełom takiego żeliwa jest stosunkowo jasny.
Właściwości mechaniczne żeliwa ciągliwego:

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Żeliwo_ciągliwe&oldid=69299244”