ﭖ
ﭖ – litera rozszerzonego alfabetu arabskiego, wykorzystywana w językach: paszto, perskim i urdu[1][2][3]. Używana jest do oznaczenia dźwięku [p], tj. spółgłoski zwartej z retrofleksją bezdźwięcznej.
| |
| Informacje podstawowe | |
| Postać izolowana |
ﭖ |
|---|---|
| Postać początkowa |
ﭖـ |
| Postać środkowa |
ـﭖـ |
| Postać końcowa |
ـﭖ |
| Podstawowe pismo | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |
Litera ta występowała także w alfabecie języka osmańskiego[4].
Postacie litery
edytuj| Postać: | izolowana | końcowa | środkowa | początkowa |
|---|---|---|---|---|
| Wygląd: |
ﭖ | ـﭖ | ـﭖـ | ﭖـ |
Kodowanie
edytuj| Znak | پ | |
|---|---|---|
| Nazwa w Unikodzie | Arabic Letter Peh | |
| Kodowanie | dziesiętnie | szesnastkowo |
| Unicode | 1662 | U+067E |
| UTF-8 | 217 190 | d9 be |
| Odwołania znakowe SGML | پ | پ |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Pashto language, alphabet and pronunciation [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-02].
- ↑ Persian alphabet, pronunciation and language [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-02].
- ↑ Richard Delacy, Beginner's Urdu script, Lincolnwood, Ill.: NTC/Contemporary Pub, 2001, XV–XVI, ISBN 0-07-141987-X, OCLC 52770901 [dostęp 2020-10-02].
- ↑ Turkish language, alphabets and pronunciation [online], omniglot.com [dostęp 2020-10-02].