(11) Parthenope

planetoida

(11) Parthenopeplanetoida z głównego pasa planetoid.

(11) Parthenope
Ilustracja
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope
Odkrywca

Annibale de Gasparis

Data odkrycia

11 maja 1850[1]

Numer kolejny

11

Charakterystyka orbity (2024-10-17)
Przynależność
obiektu

pas główny

Półoś wielka

2,4534[1] au

Mimośród

0,0994[1]

Peryhelium

2,2094[1] au

Aphelium

2,6973[1] au

Okres obiegu
wokół Słońca

3 lata 307 dni 20[1] godzin

Średnia prędkość

18,97 km/s

Inklinacja

4,63[1]°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

149 ± 2 km[2]
142,9 ± 1,0[1] km

Masa

5,5 ± 0,4 × 1018[2] kg

Średnia gęstość

3,20 ± 0,27[2] g/cm3

Okres obrotu

ok. 13,7204[1] h

Albedo

0,19 ± 0,02[1]

Jasność absolutna

ok. 6,73[1]m

Typ spektralny

S[1]

Średnia temperatura powierzchni

174 K

Odkrycie i nazwa

edytuj
 
Parthenope na tle gwiazd

(11) Parthenope została odkryta 11 maja 1850 roku w Neapolu przez Annibale’a de Gasparisa[1]. Nazwa planetoidy pochodzi od jednej z syren z mitologii greckiej.

Orbita

edytuj

Orbita planetoidy (11) Parthenope nachylona jest pod kątem 4,63˚ do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,1. Ciało to krąży w średniej odległości 2,45 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 2,21 au, a aphelium 2,70 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lata i 308 dni[1].

Właściwości fizyczne

edytuj

Jest to ciało o średnicy około 149 km[2] lub około 143 km, jest więc to obiekt stosunkowo duży. Albedo (11) Parthenope wynosi około 0,19. Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga około 6,73m. Okres obrotu wokół własnej osi określony został na 13 godzin i 43 minuty[1].

Planetoida ta składa się w znacznej mierze z mieszanki metali: niklu i żelaza z dodatkiem krzemianów magnezu i żelaza.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m n o (11) Parthenope w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [dostęp 2024-12-30]
  2. a b c d P. Vernazza et al.. VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. „Astronomy and Astrophysics”. 54, s. A56, 2021. (ang.). 

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj