2 Batalion Ochrony Pogranicza

Samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza nr 2 – samodzielny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza.

2 Batalion Ochrony Pogranicza
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

24 kwietnia 1948

Rozformowanie

1 stycznia 1951

Tradycje
Rodowód

18 komenda odcinka WOP

Kontynuacja

161 batalion WOP

Dowódcy
Ostatni

Augustyn Iżyniec[1]

Organizacja
Numer

JW 1014[2]

Dyslokacja

Lębork

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

4 Brygada OP

Skład

patrz: batalion OP

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Na podstawie rozkazu MON nr 055/org. z 20 marca 1948, na bazie Gdańskiego Oddziału WOP nr 12, sformowano 4 Brygadę Ochrony Pogranicza, a 19 komendę odcinka WOP przemianowano na batalion Ochrony Pogranicza nr 2[3].

Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 205/Org. z 4 grudnia 1948, z dniem 1 stycznia 1949, Wojska Ochrony Pogranicza podporządkowano Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego[4]. Zaopatrzenie batalionu przejęła Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskej[5].

Z dniem 1 stycznia 1951, na podstawie rozkazu MBP nr 043/org z 3 czerwca 1950, na bazie 4 Brygady Ochrony Pogranicza, sformowano 16 Brygadę Wojsk Ochrony Pogranicza, a 2 batalion Ochrony Pogranicza przemianowano na 161 batalion WOP[6][7].

Ochrona granicy

edytuj

Główny wysiłek w ochronie granicy morskiej ukierunkowano na obserwację. Zorganizowano sieć otwartych i zamaskowanych punktów obserwacyjnych. Nawiązano współ­pracę z punktami obserwacyjnymi Marynarki Wojennej, a w strażnicach nadmorskich wprowadzono patrol pogotowia. W nocy stosowano podsłuchy, patrole i zasadzki. W portach i przystaniach rybackich zorganizowano stałe posterunki do kontroli ruchu rybackiego. W głąb strefy nadgranicznej wysyłano 2 - 3 razy w tygodniu patrole żołnierzy WOP[8].

Struktura organizacyjna

edytuj

Dyslokacja batalionu przedstawiała się następująco[9]:

Dowódcy batalionu

edytuj
  • Augustyn Iżyniec (11.04.1950–31.12.1950)[1] – do przemianowania.

Przypisy

edytuj
  1. a b Augustyn Iżyniec. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2021-03-31]. (pol.).
  2. ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
  3. Jackiewicz 1998 ↓, s. 75.
  4. Dominiczak 1985 ↓, s. 65–69.
  5. Jackiewicz 1998 ↓, s. 12–14.
  6. Jackiewicz 1998 ↓, s. 76.
  7. Prochwicz 2011 ↓, s. 194.
  8. Bieniecki 2005 ↓, s. 48.
  9. Wykaz pododdziałów WOP ↓.

Bibliografia

edytuj
  • Ireneusz Bieniecki. Kaszubska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza w ochronie granicy morskiej na wybrzeżu gdańskim w latach 1945 – 1991 (powstanie, zmiany organizacyjne i metody pełnienia służby). „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/05, 2005. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1429-2505. 
  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
  • Wykaz dyslokacyjny etatowych pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z dnia 20 października 1956 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.