44 / Czterdzieści i Cztery
44 / Czterdzieści i Cztery. Magazyn Apokaliptyczny – periodyk kulturalny o silnych akcentach religijnych i mesjanistycznych, podejmujący zagadnienia cywilizacyjne, metapolityczne, artystyczne i literackie.
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Wydawca | |
| Tematyka |
kultura |
| Pierwszy numer | |
| Redaktor naczelny | |
| Średni nakład |
2000 egz. |
| Format |
B5 |
| Liczba stron |
od 304 do 344 |
| ISSN | |
| Strona internetowa | |
Środowisko "44 / Czterdzieści i Cztery" edytuj
Czasopismo zostało założone przez byłych redaktorów "Frondy", którzy w listopadzie 2007 roku złożyli rezygnację po odwołaniu kierującego pismem przez ponad dwa lata Marka Horodniczego[1].
Redaktorem naczelnym "44 / Czterdzieści i Cztery" jest Marek Horodniczy, wraz z którym kolegium redakcyjne tworzą obecnie: Nikodem Bończa-Tomaszewski, Michał Dylewski, Łukasz Łangowski, Michał Łuczewski, Filip Memches, Rafał Tichy i Jan Zieliński.
Do współpracowników pisma należą m.in. poeci Szymon Babuchowski i Artur Nowaczewski, prozaik Wojciech Chmielewski (pierwotnie także Szczepan Twardoch), literaturoznawcy Maciej Urbanowski i Aleksander Kopiński, publicyści Andrzej Fiderkiewicz, Nelson Pereira i Rafał Porzeziński, plastycy Robert Trojanowski i Maciej M. Michalski oraz muzyk alternatywny Schmaletz (Grzegorz Martecki).
Profil pisma edytuj
Twórcy "44 / Czterdzieści i Cztery" deklarują, że pragną "położyć szczególny akcent na tematykę związaną z tradycją i współczesnością idei mesjanistycznej, opartej na katolickiej teologii dziejów i ekonomii zbawienia"[2][3].
Zgodnie z podtytułem periodyku, w "Magazynie Apokaliptycznym" poruszane są tematy wagi najwyższej, ale w sposób przystępny i atrakcyjny – zarówno w formie tradycyjnych artykułów, debat, wywiadów, opowiadań, wierszy i recenzji, jak też prezentacji dzieł współczesnych artystów, muzyków i twórców komiksu (również z wykorzystaniem nośników cyfrowych).
Redakcja szczególną wagę przykłada do strony estetycznej pisma. "44 / Czterdzieści i Cztery" chce nie tylko mówić o prawdzie, dobru i pięknie, ale ma też ambicję samo być naprawdę pięknym dziełem sztuki edytorskiej. Autorem projektu graficznego pisma jest Jan Zieliński.
Pierwszy numer ukazał się po długim oczekiwaniu na przełomie listopada i grudnia 2008 roku (pierwotnie premierę zapowiadano na początek 2008 roku). Dołączono doń jako bezpłatny dodatek CD Michała Jacaszka pt. 44 słowa / Audioryngraf z elektroakustyczną medytacją nad hymnem Bogurodzica. Numer zawierał też serię reprodukcji prac plastycznych młodego rysownika Macieja Banasia.
Jak relacjonował internetowy serwis kulturalny Polskiego Radia, podczas premierowej prezentacji periodyku jeden z jego założycieli, Rafał Tichy, wygłosił Manifest neomesjanistyczny[4]. "To mesjanizm jest jedną z idei, która stała się punktem wyjścia dla redakcyjnych debat. «Największą przegraną chrześcijańskiego mesjanizmu w XX wieku wydaje się właściwie całkowite wydanie idei mesjańskiej w ręce fałszywych mesjanizmów politycznych» – pisze w artykule programowym nowego pisma Rafał Tichy. [...] zespół kierujący nowym czasopismem będzie się starał pobudzić debatę nad tym, jak powinien wyglądać współczesny polski mesjanizm, aby nie tylko był rzeczywiście polski, ale i zgodny z nauką Kościoła katolickiego. – Zrehabilitujemy naszych wieszczów – zapowiadał podczas spotkania Rafał Tichy."[5]
Na przełomie stycznia i lutego 2010 roku ukazało się drugie wydanie pisma, datowane na rok 2009 i zawierające – oprócz tekstów kontynuujących tematykę poprzedniego numeru – galerię prac Macieja M. Michalskiego.
"Koniec końców" edytuj
Od września do listopada 2009 roku część środowiska "44 / Czterdzieści i Cztery" współtworzyła program publicystyczny Koniec końców, emitowany na antenie TVP1: prowadzącymi byli Marek Horodniczy oraz muzyk Paweł Kukiz[6], pomysłodawcą i reżyserem był Maciej Stanecki, Filip Memches był autorem scenariuszy, Jan Zieliński – autorem krótkich filmów animowanych, a producentem Rafał Porzeziński[7]. Po nadaniu 10 odcinków umowy na program nie przedłużono ze względu na niższą od oczekiwanej oglądalność[8].
Opinie o piśmie i jego twórcach edytuj
Działalność środowiska "44 / Czterdzieści i Cztery" jest na bieżąco omawiana i żywo komentowana przez większość prasy i mediów opiniotwórczych ("Gazeta Wyborcza", "Polityka", "Rzeczpospolita" i in.), spotykając się ze skrajnie rozbieżnymi ocenami po wszystkich stronach polskiej sceny ideowej.
Publicysta Adam Szostkiewicz dostrzegł w nim "nowe pismo nurtu katolickiej kontrkultury", stanowiące "myślowe i ideowe antypody pokolenia katolickiej inteligencji, kształtowanej przez Jana Pawła II, «Tygodnik Powszechny» Jerzego Turowicza czy «Więź» Tadeusza Mazowieckiego"[9]. Przeciwnie filozof religijny Zbigniew Mikołejko stwierdził, że "agnostyk może rozmawiać ze środowiskiem neomesjanistów katolickich [...] bez żadnego skrępowania, chociaż pozostają wszystkie różnice"[10]. Wtóruje mu piosenkarz Paweł Kukiz, mówiący: "Uderzyło mnie, że z ludźmi «Czwórek» można się różnić, ale to nie przekreśla szansy na rozmowę. Nie czuję u nich tej straszliwej nienawiści, która uniemożliwia dialog naszym czołowym polskim politykom. Podczas nagrania programu poświęconego m.in. mojej piosence «Sztajnbach», ja – człowiek kojarzony z Platformą Obywatelską, rozmawiałem z sympatykiem LPR, PiS, a także, najogólniej rzecz ujmując, katolikami, częstokroć ortodoksyjnymi, i potrafiliśmy się dogadać"[11]. A Adam Leszczyński tak podsumowuje swoją recenzję nr 2 pisma: "Nie wiem, dlaczego narody muszą mieć misję i metafizyczny sens swojego istnienia; nie wiem, na czym polska wyjątkowa odrębność na tle Europy czy reszty świata miałaby polegać [...]. Nie sądzę, że właśnie sacrum najbardziej brakuje polskiej polityce. Szanuję jednak odświeżającą odwagę utopijnego myślenia, o którą – w czasach, kiedy o polityce najczęściej wypowiadają się eksperci od PR – wcale nie jest łatwo. «44» to fascynująca lektura"[12].
Z kolei konserwatywny politolog Marek Cichocki zarzucił autorom "Czwórek" przyjmowanie perspektywy "antysystemowego rewolucyjnego mesjanizmu" i "ultra-moralistykę rodem z katakumb"[13]. Tymczasem Rafał Ziemkiewicz uważa publikacje Magazynu Apokaliptycznego "za jedno z ciekawszych wydarzeń w polskim życiu intelektualnym ostatnich miesięcy"[14]. Malarz chrześcijański Michał Świder uznał zaś ukazanie się numeru 1 pisma za wręcz najważniejsze wydarzenie kulturalne w 2009 roku[15].
Zaskakująco często spotyka "44 / Czterdzieści i Cztery" krytyka w prasie kościelnej. Tradycjonalistyczny magazyn "Polonia Christiana" pisał po premierze pisma, że "graficzna strona pisma [...] trudna jest do zaakceptowania dla odbiorcy o tradycyjnej wrażliwości estetycznej"[16]. Publicysta Szymon Hołownia, doceniając "świetną szatę graficzną", zarzucił pismu: "takiego nagromadzenia lęków, konstrukcji mistyczno–tajemno–katastroficznych w jednym miejscu nie widziałem. Jak dla mnie – rzecz dla podrośniętych ultrakatolików – fanów komiksów etc. [...] Jak czytam takie rzeczy tak sobie myślę – ok, to strasznie fajny sport tropienie Antychrysta, sprawdzanie czy papież zna jakieś tajne objawienia w których podano nazwisko Antychrysta albo z których mogłoby wynikać że koniec blisko, ale kiedy my będziemy zajęci tym chrześcijańskim RPG miną nas ludzie, którzy tracą wiarę, albo nie mają co jeść"[17]. Do wyjątków należą pozytywne reakcje w "Gościu Niedzielnym", który zapowiadał nawet, że "Nadchodzi czas «44»"[18].
Przypisy edytuj
- ↑ 44.org.pl, 44 :: Czterdzieści i Cztery » Blog Archive » Coming out czyli Memches o „Frondzie” [online] [dostęp 2020-08-10] (pol.).
- ↑ Adam Leszczyński, Czy polska polityka potrzebuje Mesjasza? [online], wyborcza.pl, 19 marca 2010 [dostęp 2020-08-10].
- ↑ Mesjanizm i nowoczesność. Wielkie narracje i polska modernizacja. "Gigantyczny potencjał pozytywny” [online], wpolityce.pl [dostęp 2020-08-10].
- ↑ Rafał Tichy, Manifest neomesjanistyczny, "Rzeczpospolita", 2-3 I 2009. [dostęp 2016-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-20)].
- ↑ Eugeniusz Wiśniewski, Przywrócić Polsce mesjanizm, informacja na www.polskieradio.pl
- ↑ Kukiz ma program w TVP 1 [online], www.se.pl [dostęp 2020-08-10].
- ↑ TVP Apokalipsa [online], www.gosc.pl, 15 września 2009 [dostęp 2020-08-10].
- ↑ Program Kukiza i Horodniczego oglądało 600 tys. widzów, WirtualneMedia.pl 16.11.2009
- ↑ Adam Szostkiewicz, Więcej Piusa, mniej Jana Pawła, "Polityka" 2009, nr 8
- ↑ Zbigniew Mikołejko, Nadeszła era "homo rydzykus", portal Wirtualna Polska, 01.06.2009
- ↑ Szukam spokoju, ale wciąż mnie nosi, wywiad dla magazynu telewizyjnego "Rzeczpospolitej", 10.09.2010
- ↑ Adam Leszczyński, Czy polska polityka potrzebuje Mesjasza?, "Gazeta Wyborcza", 19.03.2010
- ↑ Marek Cichocki, Nieustraszeni pogromcy systemu, witryna "Teologii Politycznej", 11.02.2009. [dostęp 2010-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-21)].
- ↑ Rafał Ziemkiewicz, Szlachetna obsesja wolności, "Rzeczpospolita", 22.05.2010
- ↑ Autorski przegląd A.D. 2009 Kultura, "Gość Niedzielny" 2009, nr 52
- ↑ 44 :: Czterdzieści i Cztery » Blog Archive » Estetyka „Czwórek” trudna do zaakceptowania dla „Polonia Christiana” [online] [dostęp 2020-08-10] (pol.).
- ↑ 44 :: Czterdzieści i Cztery » Blog Archive » Hołownia: „44” to tropienie Antychrysta i chrześcijańskie RPG [online] [dostęp 2020-08-10] (pol.).
- ↑ Artur Nowaczewski, Nadchodzi czas "44", "Gość Niedzielny" 2008, nr 49
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona kwartalnika "44 / Czterdzieści i Cztery"
- Blog na portalu Salon24 prowadzony przez redakcję "44 / Czterdzieści i Cztery". czterdziesciicztery.salon24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-06)].
- Witryna programu Koniec końców na stronach TVP. tvp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-27)].