65 Batalion Saperów (1939)

65 Batalion Saperów (65 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego.

65 Batalion Saperów
baon saperów typ I nr 65
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

24 sierpnia 1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

mjr Antoni Pecha

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

Armia „Kraków”

Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez 5 batalion saperów z Krakowa.

Formowanie i działania edytuj

65 bsap został sformowany w dniach 24-26 sierpnia 1939, w Krakowie, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym. Jednostką mobilizującą był 5 batalion saperów[1]. Batalion został utworzony według organizacji wojennej L.3661/mob.org. – batalion saperów typ I. Organizacja przewidywała: dowództwo batalionu, dwie kompanie saperów po trzy plutony, zmotoryzowaną kompanię saperów, pluton rozpoznawczy, pluton minerski, pluton sprzętowy, pluton odwodowy, pluton transportowy i kolumnę saperska. Po zakończeniu mobilizacji 65 bsap został podporządkowany dowódcy Armii „Kraków” i w jej składzie walczył w kampanii wrześniowej.

Po mobilizacji został; przesunięty do Oświęcimia. W dniach 4-6 września 65 bsap zniszczył mosty: na Wiśle i Sole w rejonie Oświęcimia oraz na Wiśle pod Mogiłą, a także mosty i przeprawy na Dunajcu.

12 września 1939 część batalionu w liczbie 5 oficerów oraz 150 podoficerów i saperów pod dowództwem kpt. Tadeusza Grzmielewskiego została skierowana z postoju w Dzikowie pod Baranów Sandomierski, gdzie razem z 23 bsap zbudowała przeprawę na Wiśle dla oddziałów GO „Jagmin”.

Struktura i obsada etatowa edytuj

Obsada personalna we wrześniu 1939[2][3]:

  • Dowództwo batalionu
dowódca – mjr Antoni Pecha
zastępca dowódcy – kpt. Tadeusz Józef Grzmielewski
adiutant – ppor. rez. Jerzy Stanisław Długoszewski
oficer materiałowy – ppor. Bronisław Kucharski
lekarz batalionu – ppor. rez. lek. dr Adam Wiktor Górka
  • 1 kompania saperów – por. Wacław Boguszewski
    • dowódca I plutonu – ppor. rez. Zygmunt Nowak
    • dowódca II plutonu – ppor. rez. Adam Władysław Doboszyński
    • dowódca III plutonu – ppor. rez. Adam Ludwik Schönthaler
  • 2 kompania saperów – por. Antoni Szajta
    • dowódca I plutonu – ppor. rez. Ludwik Józef Koczy
    • dowódca II plutonu – ppor. rez. Bogusław Marian Nowaczyński
    • dowódca III plutonu – ppor. rez. inż. Kazimierz Marian Dekler
  • 3 zmotoryzowana kompania saperów – kpt. Władysław Pogorzelski R[4]
    • dowódca plutonu rozpoznawczego – por. Aleksander Koślacz R
      • dowódca 1 patrolu rozpoznawczego – por. rez. pdsc Teodor Jan Gucwa
      • dowódca 2 patrolu rozpoznawczego – ppor. rez. Rudolf Błahut
    • dowódca plutonu minerskiego – ppor. Jan Uchto
    • dowódca plutonu technicznego – ppor. rez. inż. Stefan Bergander
    • szef kompanii – sierż. Franciszek Bochniak
  • kolumna saperska – ppor. rez. inż. Władysław Czarnik

Przypisy edytuj

  1. Cutter 2003 ↓, s. 161.
  2. Kryska-Karski 1985 ↓, s. 36.
  3. Cutter 2003 ↓, s. 321.
  4. R – Relacja złożona w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie.

Bibliografia edytuj

  • Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • Tadeusz Kryska-Karski: Materiały do historii Wojska Polskiego, z. 17. Londyn: nakładem autora, 1985.
  • Adam Julian Szugajew: Saperzy w służbie Polsce : księga pamiątkowa. Londyn: Stowarzyszenie Polskich Saperów na Obczyźnie, 1985.
  • Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
  • "Saperzy polscy w wojnie obronnej 1939 r." Zdzisław Cutter w "Działania bojowe saperów polskich we wrześniu 1939 r." Warszawa 2009