Antoni Pecha
Antoni Pecha (ur. 12 września 1897 w Andrychowie, zm. 5 lutego 1969 w Krakowie[1]) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.
 podpułkownik saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 września 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 lutego 1969 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1917–1952 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
4 Brygada Saperów |
| Stanowiska |
dowódca kompanii szkolnej |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 12 września 1897 roku w Andrychowie. Ukończył 7 klas szkoły realnej w Żywcu, gdzie w 1914 roku zdał maturę. Studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu i Szkołę Politechniczną we Lwowie do 1916 roku. W 1917 roku ukończył Oficerską Szkołę Pionierów w Klosterneuburgu. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 października 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jego oddziałem macierzystym był batalion saperów nr 1[2]. Dowodził plutonem na froncie rumuńskim, a następnie włoskim i francuskim.
W grudniu 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, w którym zajmował kolejno stanowiska: adiutanta Batalionu Strzelców Żywieckich (1919), dowódcy plutonu i kompanii saperów w 6 batalionie saperów w walkach z bolszewikami (1920–1921), dowódcy kompanii w 5 pułku saperów w Krakowie (do 1925 roku), referenta w Szefostwie Saperów i Inżynierów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie (1926–1927), dowódcy kompanii w 5 pułku saperów (1928–1930). W grudniu 1929 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej w 4 batalionie saperów w Przemyślu[3]. W październiku 1931 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie na stanowisko wykładowcy[4]. W latach 1935–1936 był słuchaczem w Wyższej Szkole Wojennej. W 1937 został kwatermistrzem w 5 batalionie saperów, a następnie do 1939 roku – I zastępca dowódcy 5 batalionu saperów w Krakowie[5]. W sierpniu 1939 objął dowództwo baonu saperów typ I nr 65. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej[6].
W 1945 roku został przyjęty do ludowego Wojska Polskiego i rozpoczął służbę w Departamencie Inżynierii i Saperów. W latach 1946–1951 pracował w Wydziale Inżynieryjno-Saperskim Dowództwa Okręgu Wojskowego Nr V w Krakowie. Brał udział w organizacji rozminowania południowo-wschodniej Polski. W 1950 roku przełożeni wystawili mu złą opinię służbową. W wyniku takiej opinii w 1952 roku został zwolniony z wojska[6].
Awanse
edytuj- porucznik – 28 lutego 1921 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920[7]
- kapitan – 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 45. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[8]
- major – 27 czerwca 1935 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 6. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[9]
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (16 kwietnia 1947)[10]
- Krzyż Walecznych[11]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[12]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[13]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)[14]
Przypisy
edytuj- ↑ Janusz Stankiewicz. Genealogia, przodkowie, badania genealogiczne, forum dyskusyjne [online], www.stankiewicz.e.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 430, 1411.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 grudnia 1929 r., Nr 20, s. 389.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 333.
- ↑ Rocznik oficerski 1939, s. 808.
- ↑ a b Barszczewski i Jasieński 2001 ↓, s. 107–108
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 12 marca 1921 r., Nr 10, s. 397.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 r., s. 170.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 marca 1935 r., Nr 9, s. 68.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 81, poz. 545 „za wybitne zasługi położone w akcji przeciwpowodziowej”.
- ↑ Jednodniówka 5 Pułku Saperów na uroczystość poświęcenia sztandaru 8 maja 1925 r. w Krakowie [online], s. 27.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1411.
Bibliografia
edytuj- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy Polscy 1918–1939. Wrocław [etc.]: Drukarnia „Teson”, 2001. ISBN 83-87384-05-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.