8 kobiet
8 kobiet[2][3] (fr. 8 Femmes) – francuski film kryminalny, z elementami musicalu, który powstał na podstawie sztuki Roberta Thomasa pod tym samym tytułem. Na ekranach kin zadebiutował w 2002 roku.
| ||
| Gatunek | komedia, kryminał, musical | |
| Data premiery |  8 stycznia 2002 18 października 2002
| |
| Kraj produkcji |  Francja
| |
| Język | francuski | |
| Czas trwania | 111 min | |
| Reżyseria | François Ozon, | |
| Scenariusz | François Ozon, Marina de Van | |
| Główne role | Danielle Darrieux, Catherine Deneuve, Isabelle Huppert, Fanny Ardant, Ludivine Sagnier, Virginie Ledoyen, Emmanuelle Béart, Firmine Richard | |
| Muzyka | Krishna Levy, Gene Kelly | |
| Zdjęcia | Jeanne Lapoirie | |
| Scenografia | Arnaud de Moleron, Marie-Claire Quin | |
| Kostiumy | Pascaline Chavanne | |
| Montaż | Laurence Bawedin | |
| Produkcja | Olivier Delbosc, Marc Missonnier | |
| Dystrybucja | Gutek Film[1] | |
| Budżet | 8 000 000 € | |
| Nagrody | ||
| Srebrny Niedźwiedź FF w Berlinie, Felix w roku 2002 | ||
Spis treści
Fabuła filmuEdytuj
Akcja filmu toczy się zimą w latach 50. W domu na odludziu spotyka się ze sobą tytułowe osiem kobiet – żona Gaby (Catherine Deneuve), siostra Pierrette (Fanny Ardant), teściowa Mamy (Danielle Darrieux), szwagierka Augustine (Isabelle Huppert), córki: Catherine (Ludivine Sagnier) i Suzon (Virginie Ledoyen) oraz dwie służące: Louise (Emmanuelle Béart) i Chanel (Firmine Richard). Wszystkie są podejrzane o zabójstwo pana domu, Marcela (Dominique Lamure). Każda ma motyw, by go zabić, ale i alibi. Próba wskazania, kto jest mordercą, prowadzi do ujawnienia sekretów, która każda z kobiet skrywa.
W trakcie całego filmu każda z kobiet śpiewa jakąś znaną francuską piosenkę we własnej aranżacji.
Twórcy filmuEdytuj
- Reżyseria: François Ozon
- Scenariusz: François Ozon, Marina de Van
- Zdjęcia: Jeanne Lapoirie
- Muzyka: Krishna Levy, Gene Kelly
- Scenografia: Arnaud de Moleron
ObsadaEdytuj
- Dominique Lamure – Marcel
- Danielle Darrieux – Mamy, matka Gaby i Augustine oraz teściowa Marcela
- Catherine Deneuve – Gaby, żona Marcela
- Isabelle Huppert – Augustine, szwagierka Marcela
- Fanny Ardant – Pierrette, siostra Marcela
- Ludivine Sagnier – Catherine, córka Gaby i Marcela
- Virginie Ledoyen – Suzon, córka Gaby i pasierbica Marcela
- Emmanuelle Béart – Louise, pokojówka i kochanka pana domu
- Firmine Richard – Chanel, służąca i kucharka
Ścieżka dźwiękowaEdytuj
- „Papa t’es plus dans le coup” – Catherine i zespół
- „Message personnel” – Augustine
- „A quoi sert de vivre libre” – Pierrette
- „Mon amour, mon ami” – Suzon
- „Pour ne pas vivre seul” – Chanel
- „Pile ou Face” – Louise
- „Toi jamais” – Gaby
- „Il n’y a pas d’amour heureux” – Mamy
NagrodyEdytuj
- 2002 – François Ozon – Nagroda specjalna jury na 52. MFF w Berlinie
- 2002 – Srebrny Niedźwiedź za wybitne osiągnięcie artystyczne na MFF w Berlinie dla zespołu aktorskiego (Emmanuelle Béart, Isabelle Huppert, Virginie Ledoyen, Catherine Deneuve, Danielle Darrieux, Fanny Ardant, Ludivine Sagnier i Firmine Richard)
- 2002 – Ludivine Sagnier – Srebrny Niedźwiedź na MFF w Berlinie dla najbardziej obiecującej aktorki
- 2002 – Emmanuelle Béart, Isabelle Huppert, Virginie Ledoyen, Catherine Deneuve, Danielle Darrieux, Fanny Ardant, Ludivine Sagnier i Firmine Richard – Europejska Nagroda Filmowa dla najlepszej aktorki
W 2002 film został wyselekcjonowany jako francuski kandydat do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, ale ostatecznie nie uzyskał nominacji.
BibliografiaEdytuj
Linki zewnętrzneEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Gutekfilm-dystrybutor. [dostęp 2014-03-21].
- ↑ 8 kobiet-IMDb. [dostęp 2014-03-21].
- ↑ 8 kobiet-Stopklatka. [dostęp 2014-03-21].