Abazyni, Abazowie, Abazyjczycy, Abazyńczycy (abaz. абаза, abaza; ros. абазины, abaziny) – rdzenna ludność (grupa etniczna) północnego Kaukazu, blisko spokrewniona z Czerkiesami. Zamieszkują północne stoki Kaukazu, głównie w Karaczajo-Czerkiesji (ok. 27,5 tys. osób), a także w niewielkich grupach w Adygei w okolicach Kisłowodzka. Około 60% to ludność wiejska[2].

Abazyni
абаза
Ilustracja
Abazyni
Populacja

50 tys.

Miejsce zamieszkania

Rosja: 34 800[1]
Turcja: 10 000[1]
Armenia: 400

Język

abazyński

Religia

sunnizm

Abazyńska flaga

Ogólną liczbę Abazynów zamieszkujących Federację Rosyjską ocenia się na ok. 33 tys. osób (dane ze spisu w 1989). Niewielkie grupy zamieszkują także Turcję, Syrię, Jordanię i Liban (w sumie około 11 tysięcy osób), dokąd wyemigrowali w połowie XIX wieku, w okresie wojen kaukaskich (1817–1864)[2].

Abazyni posługują się językiem abazyńskim, należącym do grupy abchasko-adygejskiej języków kaukaskich[2].

Pod względem etnograficznym Abazyni dzielą się na dwie grupy: Tapanta i Szkaraua. Wyznają przede wszystkim islam sunnicki[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b Abaza. Ethnologue. [dostęp 2015-03-17]. (ang.).
  2. a b c d Obyczaje, języki, ludy świata. Warszawa: Wydawnictwo naukowe PWN, 2007, s. 7. ISBN 83-01-14874-8.