Acantholycosa pedestris
Acantholycosa pedestris – gatunek pająka z rodziny pogońcowatych i podrodziny Pardosinae. Zamieszkuje Alpy.
| Acantholycosa pedestris | |||
| (Simon, 1876) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Acantholycosa pedestris | ||
| Synonimy | |||
| |||
Taksonomia edytuj
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1872 roku przez Tamerlana Thorella pod nazwą Lycosa longipes[1][2]. Nazwa ta okazała się jednak być młodszym homonimem, w związku z czym zastąpiona została przez Eugène’a Simona nazwą Pardosa pedestris[3]. W rodzaju Acantholycosa omawiany takson umieszczony został w 1908 roku przez Friedricha Dahla[4].
Morfologia edytuj
Samce osiągają około 7,5 mm, a samice około 11 mm długości ciała[5]. Ubarwienie jest ciemniejsze niż u pogońca cętkonogiego[6]. Karapaks jest prawie czarny z jaśniejszym paskiem pośrodku. Kolor sternum również jest niemal czarny[5]. Odnóża są długie, prawie czarne z nieznacznie rozjaśnionymi grzbietowymi stronami ud i jasnymi włoskami[5][6]. W przeciwieństwie do pogońca cętkonogiego golenie pary pierwszej i drugiej mają pięć par kolców na stronie brzusznej, a nie cztery[7][6]. Z kolei obecność szczególnie długich szczecinek na grzbietowej stronie stóp pierwszej pary różni omawiany gatunek od A. norvegica[7][5]. Opistosoma (odwłok) jest prawie czarna, żółtawo owłosiona[5][6].
Ekologia i występowanie edytuj
Pająk wysokogórski. Bytuje na skałach i wśród rumowisk na terenie Alp[6][5], powyżej górnej granicy lasu[5], głównie na wysokościach przekraczających 2000 m n.p.m. Porusza się bardzo szybko. Zaniepokojony kryje się w szczelinach skalnych i pod kamieniami[6]. Aktywne osobniki dorosłe obserwuje się od maja do lipca[5][6].
Gatunek palearktyczny, endemiczny dla Alp, podawany z Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch i Słowenii[2][5].
Przypisy edytuj
- ↑ Tamerlan Thorell: Remarks on synonyms of European spiders. Part III.. Uppsala: C.J. Lundström, 1872, s. 229-374.
- ↑ a b Gen. Acantholycosa Dahl, 1908. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2024-01-23].
- ↑ E. Simon: Les arachnides de France. Paris: Roret, 1876, s. 356.
- ↑ F. Dahl. Die Lycosiden oder Wolfspinnen Deutschlands und ihre Stellung im Haushalt der Natur. Nach statistischen Untersuchungen dargestellt. „Nova Acta, Abhandlungen der Kaiserlichen Leopoldinisch-Carolinischen Deutschen Akademie der Naturforscher”. 88 (3), s. 175-678, 1908.
- ↑ a b c d e f g h i Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Acantholycosa pedestris (Simon, 1876). [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 01.2024 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2024-01-24].
- ↑ a b c d e f g Heiko Bellmann, Pająki i inne pajęczaki, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2021, s. 170, ISBN 978-83-7763-486-8.
- ↑ a b Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Lycosidae: Acantholycosa Dahl, 1908. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 01.2024 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2024-01-24].