Adam Eustachiewicz
Adam Karol Marian Eustachiewicz[1] (ur. 5 września 1895 w Chodorowie, zm. 25 sierpnia 1973 we Wrocławiu) – podpułkownik Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podpułkownik
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Adam Karol Marian Eustachiewicz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 września 1895 |
| Data i miejsce śmierci |
25 sierpnia 1973 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1915 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku do spraw liniowych |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 5 września 1895 w Chodorowie, w ówczesnym powiecie bóbreckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Władysława, nauczyciela, kierownika szkoły powszechnej, i Marii z Rotów[2][3][1]. Był młodszym bratem Kazimierza (1893–1962). Ukończył szkołę powszechną w rodzinnym mieście[4]. Od roku szkolnego 1906/1907 uczęszczał do c. k. Gimnazjum Wyższego w Brzeżanach[5][6][7][4]. Następnie kontynuował naukę w c. k. Gimnazjum VIII we Lwowie[4][8]. Tam w 1914 zdał maturę[4][9].
15 lipca 1915 wstąpił do Legionów Polskich[10]. Walczył w szeregach 4. kompanii 6 pułku piechoty, początkowo jako szeregowiec, a następnie sekcyjny[11]. 4 sierpnia 1916 pod Rudką Miryńską został ranny[12][13]. We wrześniu 1917, w następstwie kryzysu przysięgowego, został zatrzymany i osadzony w areszcie śledczym w Przemyślu jako jeden „przywódców buntu przeciwko służbie w Polskim Korpusie Posiłkowym”[14]. 22 listopada 1917 został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii i skierowany do jednego z batalionów zapasowych[15][11]. Po ukończeniu szkoły oficerów rezerwy został wysłany na front serbski[11]. Służbę w armii zaborczej zakończył 1 listopada 1918[15].
W grudniu 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 6 pułku piechoty Legionów, w którym awansował na sierżanta i dowodził plutonem[16]. 2 sierpnia 1919 został mianowany z dniem 1 sierpnia 1919 podporucznikiem w piechocie[17]. Jako oficer nadal dowodził plutonem, a później pełnił obowiązki adiutanta batalionu i dowodził kompanią[16]. 23 maja 1920 dowódca 6 pp Leg. major Bolesław Popowicz we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał:
Dnia 11 V podczas atakowania wsi Pogrjeby jako dowódca plutonu 10. kompanii 6 pp Leg. prowadził okrążający atak na przeważającego nieprzyjaciela. Po zajęciu Pogrjebów nieprzyjaciel usiłował za wszelką cenę [zniszczyć] słabą załogę broniącą się na południowo-wschodnim krańcu wsi – równocześnie obchodząc wieś ze strony wschodniej. Ppor. Eustachiewicz rzuca się z brawurą z kilkunastu żołnierzami do kontrataku, wypiera ze wsi silniejszego nieprzyjaciela, lecz w tym czasie pada dwukrotnie ranny[18].
25 czerwca 1920 pod Pergą został ranny po raz trzeci[19]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[20]. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę w 6 pp Leg.[21] Wiosną 1922 został formalnie przeniesiony do rezerwy z pozostawieniem w służbie czynnej, w macierzystym pułku[22][23].
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1537. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[24]. 23 sierpnia 1924 został przemianowany z dniem 1 lipca 1924 na oficera zawodowego w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 lipca 1919 i 10. lokatą w korpusie oficerów piechoty[25][26]. Później został przeniesiony do 49 pułku piechoty w Kołomyi na stanowisko dowódcy kompanii strzeleckiej[11][27], a następnie przesunięty na stanowisko adiutanta pułku[11]. Był także przydzielony do Dowództwa 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie na stanowisko I oficera sztabu[11]. W kwietniu 1928 został zwolniony ze stanowiska oficera przysposobienia wojskowego pułku[28], a w lipcu tego roku przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni na stanowisko dowódcy kompanii[29][11]. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 75. lokatą[30][31]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[32]. W październiku 1931 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[33][34]. W październiku 1932 został przeniesiony do 72 pułku piechoty w Radomiu na stanowisko kwatermistrza[35]. W tym czasie obowiązki służbowe łączył z funkcją przewodniczącego miejscowego „Koła Szóstaków”[36]. W 1937 został przeniesiony do 50 pułku piechoty w Kowlu na stanowisko dowódcy III batalionu, detaszowanego w Sarnach[11]. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[31][37]. W czerwcu 1938 został przeniesiony do 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku[11][38]. We wrześniu 1939 przebywał w Ośrodku Zapasowym 9 Dywizji Piechoty w Siedlcach[39].
7 października 1939, w drodze do Lublina, dostał się do niewoli niemieckiej[4]. Do 29 kwietnia 1945 przebywał w Oflagu VII A Murnau[40]. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju i 5 września 1945 został zarejestrowany w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Biała Podlaska[39]. 4 października 1945 przybył do 7 pułku piechoty i został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy pułku do spraw liniowych[41]. W 1948 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Wojskowego Nr IV we Wrocławiu na stanowisku starszego pomocnika szefa Wydziału VII Wyszkolenia Bojowego[42]. Zmarł 25 sierpnia 1973 i został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim[10] (pole 4, grób 40, rząd 13)[43].
W 1927 ożenił się z Heleną z Bielskich (1902–1953), z którą miał syna Stanisława Jerzego (1928–2016)[19][3][43].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 802[2] – 16 lutego 1921[44][45]
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[46]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[37][47] (po raz czwarty „za udział w b. Legionach Polskich”[48])
- Złoty Krzyż Zasługi[37]
- Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich[49]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[50]
- Brązowy Medal Waleczności[51]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Sprawozdanie 1914 ↓, s. 67.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Kolekcja 2 ↓, s. 4, 7.
- ↑ a b c d e Kolekcja 2 ↓, s. 7.
- ↑ Sprawozdanie 1907 ↓, s. 78, ukończył naukę w klasie Ia.
- ↑ Sprawozdanie 1908 ↓, s. 91, ukończył naukę w klasie IIa.
- ↑ Sprawozdanie 1911 ↓, s. 109, ukończył naukę w klasie Va.
- ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 107, ukończył naukę w klasie VIIb.
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 67, 83, ukończył naukę w klasie VIIIb.
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości : Eustachiewicz Adam. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-08-05].
- ↑ a b c d e f g h i Kolekcja 2 ↓, s. 5.
- ↑ VII Lista strat 1916 ↓, s. 7.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, tu 3 sierpnia 1916.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 562.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ a b Kolekcja 2 ↓, s. 5, 6.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 88 z 12 września 1919, poz. 3130.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921, s. 198.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 40.
- ↑ Trzecia lista 1922 ↓, s. 3.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 141.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 483.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 85 z 27 sierpnia 1924, s. 482.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 136, 365, 1677.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 63, 200.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 125.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 219.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929, s. 106.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 467.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 188.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 343.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35, 596.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 415.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 603.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 17.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 588.
- ↑ a b Kolekcja 2 ↓, s. 4, 5.
- ↑ Kolekcja 2 ↓, s. 5, 7.
- ↑ Kolekcja 2 ↓, s. 13.
- ↑ Kolekcja 2 ↓, s. 2.
- ↑ a b Eustachiewicz. Zarząd Cmentarzy Komunalnych we Wrocławiu. [dostęp 2023-09-05]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 26 lutego 1921, s. 341.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 165.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 169, 185.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 684.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 239.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 11–15.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 203.
Bibliografia edytuj
- Eustachiewicz Adam. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2264 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-05].
- Eustachiewicz Adam. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.16323 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-05].
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1907. Brzeżany: Nakładem Funduszu Naukowego, 1907.
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1907/08. Brzeżany: Nakładem Funduszu Naukowego, 1908.
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1910/11. Brzeżany: Nakładem Funduszu Naukowego, 1911.
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VIII we Lwowie za rok szkolny 1913. Lwów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1913.
- Sprawozdanie Dyrekcyi c. k. Gimnazyum VIII. we Lwowie za rok szkolny 1914. Lwów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
- VII Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Legionów Polskich przy Departamencie Wojskowym NKN, 1916-10-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Trzecia lista oficerów rezerwowych W.P.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-04-14.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.