Adolf Machnicki
Adolf Machnicki (ur. 4 czerwca 1843[1] lub 1844[2] w Chlewiskach, zm. 28 sierpnia 1913 w Starej Błotnicy) – polski duchowny rzymskokatolicki, prałat, proboszcz parafii Zakrzew i Stara Błotnica, budowniczy kościoła w Starej Błotnicy.
| prałat | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 czerwca 1843 |
| Data i miejsce śmierci |
28 sierpnia 1913 |
| Miejsce pochówku | |
| Proboszcz Parafii św. Jana Chrzciciela w Zakrzewie | |
| Okres sprawowania |
1872–1888 |
| Proboszcz parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy | |
| Okres sprawowania |
1888–1913 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
15 października 1866 |
Urodził się w 4 czerwca 1843 r. w Chlewiskach. W Radomiu ukończył szkołę realną, a w Sandomierzu seminarium duchowne. 15 października 1866 r. przyjął święcenia kapłańskie[1]. Pracował w kurii diecezji sandomierskiej, a następnie jako wikariusz w Kunowie[3]. W latach 1868–1873 był wikariuszem w parafii Stromiec[4]. Następnie przez 16 lat był proboszczem parafii Zakrzew[5]. 28 lutego 1888 r. został mianowany proboszczem parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy[1]. Na okres jego probostwa przypada trzecia faza budowy błotnickiego kościoła, polegająca na ukończeniu bryły świątyni oraz wystroju i wyposażeniu wnętrza[6]. W pierwszych latach po objęciu funkcji proboszcza wyposażył świątynie w aparaty kościelne, przelał dzwon, umieścił figury św. Piotra i św. Pawła w niszach fasady kościoła. Założył również ogród plebański[7]. Prace przy budowie kościoła były prowadzone na tyle sprawnie, że ks. Machnicki został nagrodzony przez bpa Antoniego Sotkiewicza, który dokonywał w 1892 r. wizytacji parafii, godnością kanonika[6]. W 1894 r. postawił drugą wieżę kościoła. Jego staraniem świątynia wzbogaciła się również o trzy nowe ołtarze boczne, a w 1898 r. o nowe organy. Wzniósł zabudowania gospodarcze, powiększył cmentarz grzebalny, a w 1901 r. wybudował nową murowaną plebanię. W latach 1909–1910 przyozdobił wnętrze kościoła polichromiami wykonanymi przez malarza Kazimierza Alchimowicza[7].
Na początku XX w., wspólnie z ks. Stanisławem Paszkiewiczem (wikariuszem błotnickim w latach 1901–1914[8]), zainicjował w parafii odnowienie starych i zbudowanie nowych przydrożnych krzyży i kapliczek[1].
W 1903 r. został obdarzony godnością prałata scholastyka kolegiaty w Opatowie[3].
Pochowany na cmentarzu parafialnym w Starej Błotnicy[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Remigiusz Matyjas: Tradycja Mazowsza. Powiat białobrzeski. Przewodnik subiektywny. Warszawa: Mazowiecki Instytut Kultury, 2015, s. 38, 130–133. ISBN 978-83-63427-02-3. (pol.).
- ↑ Diecezja sandomierska. W: Paweł Kubicki: Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w latach 1861–1915. T. III: Diecezje: sandomierska, sejneńska, warszawska, emigracja kleru po r. 1863, zakony, zestawienia i spisy. Cz. 1: Dawne Król. Polskie. Sandomierz: 1933, s. 299. Cytat: "22. Ks. Adolf Machnicki, 1844 † 1913. Powiatowy urząd radm. 29 list. 1890 r. Nr 1073 skazał księdza A. M., prob. z Błotnicy, pow. i gub. radm., na karę 12 r. za przekroczenie przepisów paszportowych.". (pol.).
- ↑ a b c Dziennik kościelny. „Słowo. Dziennik Powszechny”. XXXII (240), s. 9, 1913-09-05. Stanisław Bukowiecki (red.), Józef Wielowieyski (wyd.). Warszawa. (pol.).
- ↑ Opis historyczny Kościoła parafjalnego w Stromcu. Karol Kucharski (przedmowa i przypisy). Stromiec: Stowarzyszenie Stromiecczyzna, 2016, s. 15. ISBN 978-83-945964-9-1. (pol.).
- ↑ Duszpasterze – poprzedni. Parafia św. Jana Chrzciciela w Zakrzewie. [dostęp 2021-09-05]. (pol.).
- ↑ a b Stanisław Makarewicz: Sanktuarium Ziemi Radomskiej Matki Boskiej Pocieszenia w Błotnicy. Sandomierz: 1977. (pol.).
- ↑ a b Ziemia Radomska w obrazkach – Błotnica. „Brzask. Radomski Tygodnik Obrazkowy”. I (42), s. 400, 1916-10-19. Hieronim Sipowicz (red. i wyd.). Radom. (pol.).
- ↑ Stanisław M. Chmielewski: Na błotnickim gościńcu. Wiersze. Warszawa: Wydawnictwo "Na Progu", 2004, s. 34. ISBN 83-907496-2-9. Cytat: "Ksiądz Stanisław Paszkiewicz, wikariusz błotnicki (1901–1914) – w 1904 roku ufundował figurę Niepokalanej, przed plebanią. Po wstąpieniu do Zakonu Ojców Paulinów w Częstochowie (dokąd pielgrzymował z parafianami), przyjął imię zakonne, zaczerpnięte wprost z ducha swej pobożności. Ojciec Marian Paszkiewicz, jako biały zakonnik (1914–1942) pełnił liczne funkcje, w bardzo szczupłej wspólnocie Jasnogórskiej (...)". (pol.).