Adolf Słuszniak
Adolf Słuszniak ps „Aleksander Zawojski” (ur. 9 stycznia 1894 w Szreniawie, zm. 18 marca 1925 w Pstroszycach) – żołnierz kawalerii Legionów Polskich i plutonowy Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 plutonowy kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 marca 1925 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1917 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Łukasza i Pauliny z Muchów[1]. Absolwent szkoły powszechnej. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich. Żołnierz 2 szwadronu kawalerii w późniejszym 2 pułku ułanów podległym II Brygadzie Legionów Polskich, z którym walczył podczas I wojny światowej.
Szczególnie odznaczył się podczas szarży pod Rokitną, za udział w której otrzymał Order Virtuti Militari[1].
Po kryzysie przysięgowym w 1917 zwolniony, pracował w gospodarstwie rodzinnym[1].
Ochotnik w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego, z którym walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej[1].
Życie prywatne edytuj
Żonaty z Małgorzatą z d. Cegła. Mieli syna Jana (ur. 1925)[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5496[1][2]
- Krzyż Niepodległości – 2 maja 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[3]
- Krzyż Walecznych[1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1993 ↓, s. 193.
- ↑ Mniszek i Rudnicki 1929 ↓, s. 37.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 102, poz. 123.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.