Adult contemporary

nazwa gatunku muzycznego i formatu radiowego, której grupą docelową formatu są głównie kobiety i mężczyźni w wieku 30–54 lat

Adult contemporary (AC) – nazwa gatunku muzycznego i formatu radiowego, której grupą docelową formatu są głównie kobiety i mężczyźni w wieku 30–54 lat.

Charakterystyka edytuj

Format AC prezentuje muzykę z różnych gatunków od lat 70. XX w. po współczesne, przy czym zupełnie unika agresywnej muzyki (np. hard rocka, heavy metalu czy hip-hopu), muzyki adresowanej głównie do młodzieży i nastolatków, a także muzyki techno i dance.

Podrodzaje formatu AC edytuj

Historia i ewolucja formatu edytuj

W połowie lat 70. gatunki muzyki rozrywkowej zaczęły kierować swój repertuar głównie do konkretnych i różnych grup demograficznych (np. disco i hard rock trafiały do zupełnie różnych słuchaczy). Na rynku zaczęły powstawać stacje radiowe podążające tym trendem, które w swoim repertuarze prezentowały tylko określone gatunki muzyczne. Rozpoczął się proces formatowania stacji radiowych, czyli takiego doboru określonych gatunków muzycznych, by zaspokoić potrzeby wybranej grupy docelowej.

Rozwój formatu AC był rezultatem dojrzewania słuchaczy wychowanych na muzyce późnych lat 70., niezainteresowanych dominującymi w kolejnych latach gatunkami nowej generacji, takimi jak techno czy hip-hop.

Format AC ewoluuje, dostosowując się do nowszych pokoleń wkraczających w jego kryterium demograficzne. Tradycyjni wykonawcy AC jak Barbra Streisand, The Carpenters, Barry Manilow, i Olivia Newton-John pod koniec lat 80. XX w. przestali pojawiać się na listach przebojów AC, a poprzez wpływ MTV wykonawcy dotychczas utożsamiani z formatem muzyki mainstreamowej (CHR) jak Madonna, Culture Club, Cyndi Lauper, Tears for Fears i Whitney Houston zaczęli się pojawiać w AC.

W ostatnich latach coraz więcej stacji w formacie AC zaczęło prezentować na antenie więcej gitarowych utworów, jak na przykład „Broken” w wykonaniu Seethera, „Here Without You” nagrane przez 3 Doors Down, „Complicated” zaśpiewane przez Avril Lavigne, czy „I Don’t Wanna Miss a Thing” w wykonaniu Aerosmith. Dzięki temu AC zaczęło brzmieniem przypominać stacje z początku lat 90. i tym samym przygotowywać się na słuchaczy wychowanych na muzyce tamtego okresu.

Przykładowe polskie rozgłośnie o formacie AC edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj