Alfons III Dzielny
Alfons III (Afonso III) (ur. 5 maja 1210, zm. 16 lutego 1279) – był piątym królem Portugalii od 1248 r.
Hrabia Boulogne | |
Okres | |
---|---|
Król Portugalii | |
Okres |
od 4 stycznia 1248 |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Branca (wicehrabina Hueglas) |
Życiorys
edytujAlfons był synem króla Portugalii, Alfonsa II i jego żony – infantki Urraki Kastylijskiej. W 1223 r. królem Portugalii został Sancho II, starszy brat Alfonsa. Alfons, nie spodziewając się otrzymać tron, ożenił się (1238) z Matyldą, dziedziczką hrabstwa Boulogne i osiadł we Francji. W 1246 r. Sancho popadł w konflikt z Kościołem i został ekskomunikowany i obalony. Alfons zgodził się objąć tron i natychmiast wrócił do Portugalii i został królem po swoim bracie. Wiązało się to jednak ze zrzeczeniem się hrabstwa Boulogne i rozwodem z Matyldą.
Alfons ostrożnie prowadził politykę wewnętrzną, dbając o interesy klasy średniej. W 1254 r., w Leirze zwołał pierwszy parlament Portugalii z udziałem przedstawicieli miast, Cortes. Pamiętany jest jako świetny administrator.
Po zapewnieniu sobie poparcia wewnątrz kraju, za granicą kontynuował politykę brata – rekonkwisty, wypierając muzułmanów z ich ostatniej twierdzy w Algarve – Faro[1]. Tym samym zakończył rekonkwistę w Portugalii, wchodząc jednak w drobne konflikty z sąsiadującą Kastylią. Ostatecznie, granicę między państwami ustalono w Badajoz w 1267; granica (obecnie z Hiszpanią) na rzece Guadiana nie zmieniła się do dziś.
Przodkowie
edytujAlfons I Zdobywca król Portugalii | |||||||||||||
Sancho I król Portugalii | |||||||||||||
Mafalda Sabaudzka | |||||||||||||
Alfons II Gruby król Portugalii | |||||||||||||
Ramon Berenguer IV hrabia Barcelony | |||||||||||||
Dulce Berenguer | |||||||||||||
Petronela Aragońska królowa Aragonii | |||||||||||||
Alfons III | |||||||||||||
Sancho III Upragniony król Kastylii | |||||||||||||
Alfons VIII Szlachetny król Kastylii | |||||||||||||
Blanka z Nawarry | |||||||||||||
Urraka Kastylijska | |||||||||||||
Henryk II Plantagenet król Anglii | |||||||||||||
Eleonora kastylijska | |||||||||||||
Eleonora Akwitańska | |||||||||||||
Potomstwo
edytujW 1253, po rozwodzie z Matyldą, Alfons ożenił się z Beatrycze Kastylijską (1242-1303), nieślubną córką króla Alfonsa X, i Marii de Guzman. Para miała:
- Blankę (1259-1321), przełożoną zakonu w Huelgas,
- Ferdynanda (1260-1262),
- Dionizego I (1261-1325), kolejnego króla Portugalii,
- Aflonsa (1263-1312), lorda Portalegre, męża Wioletty Manueli Kastylijskiej,
- Sanchę (1264- ok. 1302),
- Marię (1264-1304), zakonnicę w Coimbra,
- Konstancję (1266-1271),
- Wincentego (1268-1271),
Z Madraganą (Mor Afonso) (ok. 1230-?), miał nieślubne dzieci:
- Marcina Alfonsa Chichorro (ok. 1250- po 1313), męża Inês Lourenço de Valadres,
- Urrakę Aflonsę (ok. 1260-?), żonę Pedro Anes de Riba Vizela, później João Mendes de Briteiros.
Z Marią Peres de Enxara, miał syna:
- Alfonsa Dionizego (ok. 1260 – po 1310), męża Marii Pais Ribeira.
Z innymi, nieznanymi kobietami, miał:
- Eleonorę Alfonsę (ok. 1250-1291), żonę Estevão Anes de Sousa, później Gonçalo Garcia de Sousa, hrabiego Neiva,
- Gila Alfonsa (1250-1346), rycerza Zakonu szpitalników,
- Ferdynanda Alfonsa (?-?), rycerza Zakonu szpitalników,
- Rodrigo Alfonsa (1258-1272),
- Eleonorę Alfonsę (?-1259), zakonnicę w zakonie świętej Klary w Santarém,
- Urrakę Alfonsę (1250-1281), zakonnicę w zakonie w Lorvão,
- Henryka Alfonsa (?-?), męża Inês?.
Przypisy
edytuj- ↑ Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 252. ISBN 83-85719-89-X.