Alfons III Dzielny

król Portugalii
(Przekierowano z Afonso III)

Alfons III (Afonso III) (ur. 5 maja 1210, zm. 16 lutego 1279) – był piątym królem Portugalii od 1248 r.

Alfons III
Ilustracja
ilustracja herbu
Hrabia Boulogne
Okres

od 1235
do 1253

Król Portugalii
Okres

od 4 stycznia 1248
do 16 lutego 1279

Poprzednik

Sancho II

Następca

Dionizy I

Dane biograficzne
Dynastia

burgundzka

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1210
Coimbra

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1279
Alcobaça

Ojciec

Alfons II Gruby

Matka

Urraka Kastylijska

Żona

Matylda z Boulogne
Beatrycze Kastylijska

Dzieci

Branca (wicehrabina Hueglas)
Dionizy (król Portugalii)
Alfons (lord Portalegre)
Maria
Sancha

Życiorys

edytuj

Alfons był synem króla Portugalii, Alfonsa II i jego żony – infantki Urraki Kastylijskiej. W 1223 r. królem Portugalii został Sancho II, starszy brat Alfonsa. Alfons, nie spodziewając się otrzymać tron, ożenił się (1238) z Matyldą, dziedziczką hrabstwa Boulogne i osiadł we Francji. W 1246 r. Sancho popadł w konflikt z Kościołem i został ekskomunikowany i obalony. Alfons zgodził się objąć tron i natychmiast wrócił do Portugalii i został królem po swoim bracie. Wiązało się to jednak ze zrzeczeniem się hrabstwa Boulogne i rozwodem z Matyldą.

Alfons ostrożnie prowadził politykę wewnętrzną, dbając o interesy klasy średniej. W 1254 r., w Leirze zwołał pierwszy parlament Portugalii z udziałem przedstawicieli miast, Cortes. Pamiętany jest jako świetny administrator.

Po zapewnieniu sobie poparcia wewnątrz kraju, za granicą kontynuował politykę brata – rekonkwisty, wypierając muzułmanów z ich ostatniej twierdzy w AlgarveFaro[1]. Tym samym zakończył rekonkwistę w Portugalii, wchodząc jednak w drobne konflikty z sąsiadującą Kastylią. Ostatecznie, granicę między państwami ustalono w Badajoz w 1267; granica (obecnie z Hiszpanią) na rzece Guadiana nie zmieniła się do dziś.

Przodkowie

edytuj
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Alfons I Zdobywca
król Portugalii
 
 
 
 
 
 
 
Sancho I
król Portugalii
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mafalda Sabaudzka
 
 
 
 
 
 
 
Alfons II Gruby
król Portugalii
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ramon Berenguer IV
hrabia Barcelony
 
 
 
 
 
 
 
Dulce Berenguer
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Petronela Aragońska
królowa Aragonii
 
 
 
 
 
 
 
Alfons III
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Sancho III Upragniony
król Kastylii
 
 
 
 
 
 
 
Alfons VIII Szlachetny
król Kastylii
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Blanka z Nawarry
 
 
 
 
 
 
 
Urraka Kastylijska
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Henryk II Plantagenet
król Anglii
 
 
 
 
 
 
 
Eleonora kastylijska
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Eleonora Akwitańska
 
 
 
 
 
 

Potomstwo

edytuj

W 1253, po rozwodzie z Matyldą, Alfons ożenił się z Beatrycze Kastylijską (1242-1303), nieślubną córką króla Alfonsa X, i Marii de Guzman. Para miała:

  • Blankę (1259-1321), przełożoną zakonu w Huelgas,
  • Ferdynanda (1260-1262),
  • Dionizego I (1261-1325), kolejnego króla Portugalii,
  • Aflonsa (1263-1312), lorda Portalegre, męża Wioletty Manueli Kastylijskiej,
  • Sanchę (1264- ok. 1302),
  • Marię (1264-1304), zakonnicę w Coimbra,
  • Konstancję (1266-1271),
  • Wincentego (1268-1271),

Z Madraganą (Mor Afonso) (ok. 1230-?), miał nieślubne dzieci:

  • Marcina Alfonsa Chichorro (ok. 1250- po 1313), męża Inês Lourenço de Valadres,
  • Urrakę Aflonsę (ok. 1260-?), żonę Pedro Anes de Riba Vizela, później João Mendes de Briteiros.

Z Marią Peres de Enxara, miał syna:

  • Alfonsa Dionizego (ok. 1260 – po 1310), męża Marii Pais Ribeira.

Z innymi, nieznanymi kobietami, miał:

  • Eleonorę Alfonsę (ok. 1250-1291), żonę Estevão Anes de Sousa, później Gonçalo Garcia de Sousa, hrabiego Neiva,
  • Gila Alfonsa (1250-1346), rycerza Zakonu szpitalników,
  • Ferdynanda Alfonsa (?-?), rycerza Zakonu szpitalników,
  • Rodrigo Alfonsa (1258-1272),
  • Eleonorę Alfonsę (?-1259), zakonnicę w zakonie świętej Klary w Santarém,
  • Urrakę Alfonsę (1250-1281), zakonnicę w zakonie w Lorvão,
  • Henryka Alfonsa (?-?), męża Inês?.

Przypisy

edytuj
  1. Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 252. ISBN 83-85719-89-X.