Aiglefrancuski wielki niszczyciel z okresu II wojny światowej z grupy typów 2400-tonowych, podtypu Aigle. W służbie od 1932, samozatopiony w Tulonie 27 listopada 1942.

Aigle
ilustracja
Historia
Stocznia

Ateliers et Chantiers de la Loire, Saint-Nazaire

Położenie stępki

8 października 1928

Wodowanie

19 lutego 1931

 Marine nationale
Wejście do służby

1 listopada 1932

Los okrętu

samozatopiony 27 listopada 1942, złomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

2441 t standardowa
3140 t pełna

Długość

128,5 m całkowita
122,4 m na linii wodnej

Szerokość

11,84 m

Zanurzenie

5,5 m

Napęd
2 turbiny parowe o mocy 64 000 KM, 4 kotły parowe, 2 śruby
Prędkość

36 węzłów

Zasięg

3650 Mm przy 18 w

Uzbrojenie
5 dział 138,6 mm (5xI)
4 działka 37 mm plot (4xI)
4 wkm 13,2 mm plot (2xII)
6 wt 550 mm (2xIII)
4 mbg, 2 zrzutnie i 44 bg
Załoga

230

Historia

edytuj

„Aigle” był głównym okrętem nazwanego od niego podtypu Aigle francuskich 2400-tonowych wielkich niszczycieli (grupy C). Nazwa znaczy „orzeł”. Zamówiono go w ramach programu z 1927 roku. Jego budowę rozpoczęto jako pierwszego, lecz ukończono jako ostatniego z grupy C podtypu Aigle. Nosił numery burtowe: w latach 1932-34: 5, 1934-35: 6, 1935-39: brak, 1939-42: X13[1].

Służba w skrócie

edytuj

Po wybuchu II wojny światowej „Aigle” służył na Morzu Śródziemnym, bazując w Tulonie, w składzie 1. Dywizjonu Kontrtorpedowców (z „Lion” i „Vauban”). Po przystąpieniu Włoch do wojny, wziął udział z 10 innymi niszczycielami tego typu i 4 krążownikami w operacji ostrzelania w czerwcu 1940 włoskich portów Genui i Vado[2].

Po upadku Francji pozostał pod kontrolą rządu Vichy. W latach 1940–1942 wzmocniono mu lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze, dodając podwójne działko 37 mm[3].

„Aigle” wraz z innymi okrętami został samozatopiony podczas niemieckiej próby zagarnięcia floty francuskiej w Tulonie 27 listopada 1942. Po przejęciu Tulonu przez Włochów, podnieśli oni okręt, lecz nie podjęli remontu. Został następnie zatopiony pomiędzy listopadem 1943 a marcem 1944 przez lotnictwo alianckie[3]. Wrak został złomowany.

Szczegółowy opis i dane - w artykule niszczyciele typu 2400-tonowego

Przypisy

edytuj
  1. Jean Guiglini, op.cit.
  2. Niszczyciele "Vauban", Lion", "Aigle", "Guépard", "Valmy", "Verdun", "Tartu", "Chevalier Paul", "Cassard", "Vautour", "Albatros", krążowniki ciężkie "Algérie", "Foch", "Colbert", "Dupleix" - Jean Guiglini, op.cit
  3. a b W. W. Iwanow, op.cit.

Bibliografia

edytuj
  • (ros.) W. W. Iwanow: Korabli Wtoroj Mirowoj wojny: WMS Francji (Корабли Второй Мировой войны: ВМС Франции), Morskaja Kollekcja 11/2004.
  • Jean Guiglini: 2400-tonowce Marynarki Francuskiej. Część III w: Okręty Wojenne nr 16, s.34-38