Alaksandr Buchwostau
Alaksandr Iwanawicz Buchwostau (biał. Аляксандр Іванавіч Бухвостаў[a], ros. Александр Иванович Бухвостов, Aleksandr Iwanowicz Buchwostow; ur. 22 listopada 1944 w Orle) – białoruski związkowiec i polityk opozycyjny wobec przywódcy Białorusi Alaksandra Łukaszenki, w latach 1993–2004 przewodniczący i lider Białoruskiej Partii Pracy, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji; w czasie wyborów prezydenckich w 2001 i 2006 roku aktywnie wspierał wspólnych kandydatów od opozycji: Uładzimira Hanczaryka i Alaksandra Milinkiewicza.
| Pełne imię i nazwisko |
Alaksandr Iwanawicz Buchwostau |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1944 |
| Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
| Okres |
od 9 stycznia 1996 |
| Przynależność polityczna |
Białoruska Partia Pracy, frakcja „Związek Pracy” |
| Następca |
wybory nie odbyły się |
| Przewodniczący, lider Białoruskiej Partii Pracy | |
| Okres |
od 1993 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
partia utworzona |
| Następca |
partia zlikwidowana |
Życiorys edytuj
Młodość, praca i działalność związkowa edytuj
Urodził się 22 listopada 1944 roku w Orle, w obwodzie orłowskim Rosyjskiej FSRR, ZSRR. W 1968 roku ukończył Miński Instytut Radiotechniczny[1] uzyskując wykształcenie inżyniera[2], w 1982 roku – aspiranturę w Instytucie Cybernetyki Technicznej Akademii Nauk Białoruskiej SRR. W 1962 roku obsługiwał młot pneumatyczny w warsztatach drogowych w Stołpcach. W latach 1971–1990 pracował w Zjednoczeniu Produkcyjnym „Gomsielmasz” jako inżynier, dyrektor centrum informacyjno-obliczeniowego, zastępca sekretarza komitetu partyjnego Komunistycznej Partii Białorusi, przewodniczący komitetu związkowego. W latach 1968–1971 służył w Marynarce Wojennej ZSRR. W 1990 roku był współprzewodniczącym Homelskiego Komitetu Strajkowego. Od tego samego roku pełnił funkcję przewodniczącego Rady Białoruskiego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Samochodowego i Maszyn Rolniczych. Od 1992 roku był współprzewodniczącym Białoruskiego Niezależnego Stowarzyszenia Przemysłowych Związków Zawodowych. W latach 1993–1999 zasiadał na stanowisku przewodniczącego Białoruskiej Partii Pracy[1], później był jej liderem do czasu likwidacji partii przez sąd w sierpniu 2004 roku[2].
Działalność parlamentarna i późniejsza edytuj
W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Homelskiego-Sielmaszewskiego Okręgu Wyborczego Nr 78. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[3], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[4]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Socjalnej i Pracy[5]. Należał do frakcji „Związek Pracy”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Litewskiej[6]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[7]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[8].
Podczas wyborów prezydenckich w 2001 roku był mężem zaufania wspólnego kandydata opozycji demokratycznej Uładzimira Hanczaryka. Próbował kandydować w wyborach parlamentarnych w 2004 roku, jednak nie został zarejestrowany jako kandydat. Na początku 2005 roku stanął na czele komitetu organizacyjnego[1] Kongresu Sił Demokratycznych, a w grudniu tego samego roku został kierownikiem grupy inicjatywnej na rzecz wspólnego kandydata opozycji Alaksandra Milinkiewicza na prezydenta Białorusi[9]. Wchodził w skład centralnego sztabu kampanii Milinkiewicza, w którym kierował wydziałem organizacyjno-metodycznym i odpowiadał za organizację szkoleń dla obserwatorów wyborów[10].
Życie prywatne edytuj
Alaksandr Buchwostau jest żonaty, ma dwoje dzieci[1].
Uwagi edytuj
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Аляксандар Іванавіч Бухвостаў (czyt. Alaksandar Iwanawicz Buchwostau).
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Kto… ↓, s. 42
- ↑ a b Пяткевіч i Рубінчык 2011 ↓, s. 1181
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №34-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
- ↑ Пяткевіч i Рубінчык 2011 ↓, s. 1182
- ↑ Чавусаў 2011 ↓, s. 1108
Bibliografia edytuj
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
- Юры Чавусаў: Перадвыбарная кампанія АДС. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1106–1112. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).
- Алесь Пяткевіч, Вольф Рубінчык: Кароткія зьвесткі аб некаторых беларускіх палітыках, актыўных у 1991—2006 гадах. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1178–1213. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).