Albatros czarnonogi
gatunek ptaka z Ameryki Południowej
Albatros czarnonogi[3] (Phoebastria nigripes) – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny albatrosów (Diomedeidae). Monotypowy[4].
Phoebastria nigripes[1] | |||
(Audubon, 1839) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
albatros czarnonogi | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Zasięg występowania | |||
- Wygląd
- Brak dymorfizmu. Skrzydła brązowe; obrączka wokół nasady dzioba, plama z tyłu oka biała, reszta ciała brunatna, dziób zielonobrązowy, nogi czarne. Upierzenie robi się białe z wiekiem, brzuch staje się jasny, podobnie jak pokrywy podogonowe i kuper; dziób blaknie do żółtawego lub różowego, a nogi robią się ciemnożółte[5].
- Rozmiary
- Długość ciała 64–74 cm, rozpiętość skrzydeł 193–216 cm; masa ciała 2,2–4,3 kg[6].
- Zasięg, środowisko
- Gniazda zakłada na Północno-Zachodnich Wyspach Hawajskich, niektórych z Dalekich Wysp Mniejszych Stanów Zjednoczonych oraz na czterech odległych wyspach należących do Japonii, w tym na Torishimie[2]. Największe kolonie lęgowe znajdują się na atolach Midway i Laysan[7]. Rozprasza się na dużym obszarze nad północnym Pacyfikiem, zwłaszcza w kierunku północno-wschodnim, sięgając wybrzeży Ameryki Północnej[7], gdzie najbardziej pospolity jest latem i jesienią[5]. Sporadycznie odnotowywany na półkuli południowej[7].
- Pożywienie
- Żywi się ikrą ryb latających, kałamarnicami, rybami i skorupiakami, ale też odpadkami wyrzucanymi przez ludzi, w tym resztkami ryb.
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2013 roku uznaje albatrosa czarnonogiego za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Wcześniej – od roku 2000 miał status gatunku narażonego (VU – Vulnerable), od 2003 roku status gatunku zagrożonego (EN – Endangered), a w 2012 roku znów otrzymał status gatunku narażonego[2]. Liczebność populacji w 2012 roku szacowano na około 69 tysięcy par lęgowych; trend liczebności uznaje się za rosnący. Główne zagrożenie dla gatunku to zaplątywanie się w sieci rybackie i takle (długie sznury z haczykami) – w ten sposób ginie około 6–10 tysięcy ptaków rocznie. U schyłku XX wieku do znacznego spadku liczebności przyczyniły się polowania dla piór, jednak proceder ten powstrzymano i populacja się odbudowała[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Phoebastria nigripes, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Phoebastria nigripes, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Diomedeidae Gray,GR, 1840 - albatrosy - Albatrosses (Wersja: 2017-12-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-12].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-11-19]. (ang.).
- ↑ a b Gosler Andrew: Atlas ptaków świata. MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
- ↑ Black-footed Albatross. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-07-12]. (ang.).
- ↑ a b c d Species factsheet: Phoebastria nigripes. BirdLife International. [dostęp 2020-07-12]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).