Aleiodes accohannocki

Aleiodes accohannocki – gatunek błonkówki z rodziny męczelkowatych.

Aleiodes accohannocki
Fortier, 2009
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	błonkoskrzydłe
Podrząd	stylikowce
Rodzina	męczelkowate
Podrodzina	Rogadinae
Rodzaj	Aleiodes
Podrodzaj	Tetrasphaeropyx
Gatunek	Aleiodes accohannocki

Taksonomia

Gatunek został opisany w roku 2009 przez Josepha C. Fortiera. Holotyp (samicę) odłowiono 24 lipca 1996 w Hrabstwie Prince George's w stanie Maryland. Epitet gatunkowy nadano na cześć plemienia Accohannock – rdzennych mieszkańców stanu Maryland.

Zasięg występowania

Występuje we wsch. części USA. Notowany m.in. w stanach Maryland, Tennessee i Arkansas.

Budowa ciała

Osiąga 3,4 – 3,75 mm długości i 3 – 3,25 rozpiętości przednich skrzydeł. Przyoczka średniej wielkości, odległość od oka do bocznego przyoczka wynosi 0,7 – 1,1 jego średnicy. Czułki składają się z 35 – 42 segmentów, wszystkie z nich są wyraźnie dłuższe od swojej średnicy. Pole malarne o długości równej bądź nieco większe od szerokości podstawy żuwaczek i nieco mniejsze niż połowa średnicy oka. Nadustek słabo wydęty, jego wysokość równa bądź nieco mniejsza niż wysokość wgłębienia gębowego. Wgłębienie gębowe małe, o średnicy równej bądź nieco mniejszej szerokości podstawy żuchwy. Żeberko potyliczne nie łączy się na czubku głowy. Przedplecze podzielone na dwie części przez bruzdy bokach. Bruzdy te są ornamentowane w przedniej 1/3 długości. Całe przedplecze ornamentowane wzorem delikatnych grzbietów oraz skórzaste i świecące grzbietowo-bocznie. Tarcza śródplecza matowa. Notaulix słabo zaznaczone, miejscami niewidoczne. Mezopleuron z szeroką bruzdą przedbiodrową, bruzda ta, jak i cały mezopleuron skórzaste, z wyjątkiem świecącej, centralnej części. Pozatułów delikatnie bruzdkowany, żeberko środkowe obecne na całej długości. Pierwszy tergit metasomy lekko żeberkowany bądź bruzdkowany, tergity drugi i czwarty lekko bruzdkowane, zaś trzeci – silniej. Czwarty tergit przykrywa wszystkie dalsze tergity. Średnica pazurków stopy większa bądź równa połowie średnicy końca stopy. Górna strona biodra tylnych odnóży skórzasta. W przednim skrzydle żyłka r ma długość 0,7 żyłki 3RSa, zaś żyłka 1CUa ma długość 0,3 – 0,4 żyłki 1CUb. W tylnym skrzydle żyłka RS lekko falista, żyłka 1r-m długości żyłki 1M, zaś 1M 0,5 – 0,6 długości żyłki M+CU.

Ubarwienie głowy pomarańczowe z wyjątkiem czarnego miejsca między oczami a przyoczkami. Nogogłaszczki żółte. Podstawa czułków pomarańczowa, reszta czarna. Mezosoma pomarańczowa z wyjątkiem czarnego, bądź przypalanego, wierzchołka scutellum i zaplecza. Pozatułów dwukolorowy z czarnym przodem. Pierwszy tergit metasomy czarny u podstawy i żółtopomarańczowy na końcu, drugi cały pomarańczowy (sporadycznie przydymiony i czarny z przodu), tergity trzeci i czwarty czarne – ewentualnie trzeci z żółtopomarańczowym przednim brzegiem. Odnóża przednie żółtopomarańczowe z czarnymi stopami, odnóża środkowe i tylne żółte z czarnymi goleniami i stopami. Pterostygma w przednich skrzydłach dwukolorowa – czarna z żółtym bazalnym końcem. Skrzydła szkliste, ubarwienie żyłek przednich skrzydeł zmienne – żyłki C,SR i R oraz żyłki w środkowej jego części są brązowe oraz bladożółte bazalnie i apikalnie. W tylnym skrzydle żyłka R1 brązowa, reszta blada, zaś żyłka m+cu bez pigmentacji. Brak dymorfizmu płciowego.

Biologia i ekologia

Aleiodes accohannocki jest parazytoidem ćmy Semiothisa gnophosaria z rodziny miernikowcowatych związanym z wierzbą czarną. Holotyp oraz paratypy poławiano od czerwca do sierpnia.