Aleksander Brzosko
Aleksander Stanisław Brzosko (ur. 14 grudnia 1899 w Krzywdzie, zm. 20 kwietnia 1941 w Warszawie) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 grudnia 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 kwietnia 1941 |
| Zawód, zajęcie |
urzędnik |
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 14 grudnia 1899 w Krzywdzie, w ówczesnym powiecie łukowskim guberni siedleckiej, w rodzinie Wincentego Konstantego[1][2] (ur. ok. 1859, zm. 19 marca 1916 w Moskwie) i Ewy Władysławy z Maruszyńskich (ur. ok. 1866, zm. 9 listopada 1930)[3][4]. Był bratem Władysława (ur. 26 lutego 1896) i Wincentego (ur. 1 października 1898), legionistów, poległych 5 lipca 1916 w bitwie pod Kostiuchnówką, pośmiertnie odznaczonych Krzyżem Niepodległości[5][6][7][3] oraz Eugeniusza (1892–1941), zamordowanego w KL Auschwitz[8][3], Izabeli ps. „Szarotka” (1904–1987), łączniczki Zgrupowania Żubr, żony Wacława Sarneckiego (1896–1940), majora łączności Wojska Polskiego, zamordowego w Charkowie[9][10][3] i Zofii po mężu Owsionka (1895–1970)[3].
Aleksander 15 listopada 1915 został przyjęty do Legionów Polskich i przydzielony do Batalionu Uzupełniającego w Jastkowie, a następnie do Batalionu Uzupełniającego Nr II[11]. 15 stycznia 1916 odszedł na front do 2 Pułku Piechoty. 1 maja tego roku samowolnie opuścił 6. kompanię i przeniósł się do 6. kompanii 5 pułku piechoty[12]. Później został awansowany na kaprala[13].
13 kwietnia 1931 prezydent RP mianował go podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 29 listopada 1930 i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 21 pułku piechoty w Warszawie[14]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i nadal posiadał przydział w rezerwie do 21 pp[15]. Od 1928 pracował w Pocztowej Kasie Oszczędności w Warszawie, w charakterze urzędnika z VII grupą uposażenia.
Zmarł 20 kwietnia 1941 w Warszawie[3]. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[3].
Był żonaty, miał dwie córki: Krystynę Marię (ur. 17 marca 1924) i Marię Kazimierę (ur. 2 lutego 1932)[16].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6534 – 17 maja 1922[17][18][1][19][20]
- Krzyż Niepodległości – 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[21][2]
- Krzyż Walecznych – 1922 „za udział w b. Legionach Polskich”[22]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-30]..
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-30]..
- ↑ a b c d e f g Cmentarz Stare Powązki: WINCENTY I WŁADYSŁAW BRZOSKO, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-08-30].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.
- ↑ Żołnierze Niepodległości : Brzosko Wincenty. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-08-30].
- ↑ Żołnierze Niepodległości : Brzosko Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-08-30].
- ↑ Informacja o więźniach : Brzosko, Eugeniusz. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. [dostęp 2022-08-30].
- ↑ Izabela Brzosko. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-08-30].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 472.
- ↑ Tu podano, że urodził się w 1898 w Warszawie. Żołnierze Niepodległości : Brzosko Aleksander. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-08-30].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 18.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 18 kwietnia 1931, s. 150.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 18 kwietnia 1931, s. 150, 158.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 62, 452.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 18, szer. LP śp. Aleksander Stanisław Brzosko.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 24 stycznia 1925, s. 40, sprostowanie.
- ↑ Księga chwały 1992 ↓, s. 575.
- ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 80, jako śp. szer. Brzosko Aleksander.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172, poz. 45 jako Brzoska Aleksander.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 669, jako szer. śp. Brzosko Aleksander.
Bibliografia edytuj
- Brzosko Aleksander (Stanisław). [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.37-2720 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-05].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Lista kawalerów Orderu Wojennego „Virtuti Militari” : Piechota. W: Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992, s. 569-588.