Amomyrtus

*Amomyrtus*
	; Amomyrtus meli
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	mirtowce
Rodzina	mirtowate
Rodzaj	Amomyrtus
	Nazwa systematyczna
	Amomyrtus (Burret) D.Legrand & Kausel; Lilloa 13: 145 (1947)
	Typ nomenklatoryczny
	non designatus
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Amomyrtus – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych. Obejmuje tylko dwa gatunki występujące w Ameryce Południowej – w środkowej i południowej części Chile oraz w południowo-zachodniej Argentynie^[3]. Są to krzewy i drzewa rosnące w miejscach zarówno otwartych, jak i cienistych, w dolinach rzek i innych siedliskach wilgotnych^[5].

Ze względu na bardzo obfite kwitnienie Amomyrtus luma jest popularną rośliną ozdobną, sadzoną w obszarach o łagodnym klimacie, w tym w Europie Zachodniej^[5]^[6].

Morfologia edytuj

Amomyrtus luma

Pokrój: Krzewy i niskie drzewa do 7 m wysokości, z korą gładką, bardzo jasną, łuszczącą się łuskowato^[5].
Liście: Zimozielone, naprzeciwległe, pojedyncze, silnie aromatyczne, za młodu czerwonawe^[5].
Kwiaty: Pojedyncze lub w pęczkach do 6 w kątach liści. Działki kielicha w liczbie 5 u dołu zrośnięte w rurkę, o równej długości łatkach. Płatki korony w liczbie 5, kremowobiałe, zaokrąglone. Pręciki liczne, białe. Dolna zalążnia tworzona jest przez 2–3 owocolistki, zwieńczona jest pojedynczą szyjką słupka^[5].
Owoce: Jagody barwy czerwonej do czarnej zawierające 4–6 nasion w bardzo twardych łupinach^[5].

Systematyka edytuj

Pozycja systematyczna

Rodzaj z podrodziny Myrtoideae, rodziny mirtowatych (Myrtaceae)^[2]. Należy do plemienia Myrteae, a w nim do grupy Pimenta, w której zajmuje pozycję bazalną wspólnie z siostrzanym rodzajem Legrandia^[7]. Dawniej rodzaj zaliczany był do szeroko ujmowanego rodzaju mirt Myrtus (stąd A. luma znany jest często wciąż pod dawną nazwą Myrtus lechleriana)^[5].

Wykaz gatunków^[3]

Amomyrtus luma (Molina) D.Legrand & Kausel
Amomyrtus meli (Phil.) D.Legrand & Kausel

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ ^a ^b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-21] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Amomyrtus (Burret) D.Legrand & Kausel. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-01-22].
↑ Amomyrtus. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2022-01-22].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 314. ISBN 0-333-73003-8.
↑ David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 41, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
↑ Eve J. Lucas, Stephen A. Harris, Fiorella F. Mazine, Stephen R. Belsham, Eimear M.Nic Lughadha, Annika Telford, Peter E. Gasson, Mark W. Chase. Suprageneric phylogenetics of Myrteae, the generically richest tribe in Myrtaceae (Myrtales). „Taxon”. 56, 4, s. 1105-1128, 2007.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-21] (ang.).

[powo-3] Amomyrtus (Burret) D.Legrand & Kausel. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-01-22].

[ing-4] Amomyrtus. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2022-01-22].

[philips-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 314. ISBN 0-333-73003-8.

[mabb-6] David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 41, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .

[7] Eve J. Lucas, Stephen A. Harris, Fiorella F. Mazine, Stephen R. Belsham, Eimear M.Nic Lughadha, Annika Telford, Peter E. Gasson, Mark W. Chase. Suprageneric phylogenetics of Myrteae, the generically richest tribe in Myrtaceae (Myrtales). „Taxon”. 56, 4, s. 1105-1128, 2007.

[3]

[5]

[1]

[2]

[4]

[6]

[7]