Andowiak samotny

gatunek gryzonia

Andowiak samotny[4] (Thomasomys apeco) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Andowiak samotny
Thomasomys apeco[1]
Leo L. & A.L. Gardner, 1993[2]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Thomasomyini

Rodzaj

andowiak

Gatunek

andowiak samotny

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania

edytuj

Andowiak samotny znany jest tylko z miejsca typowego w Andach w północno-środkowym Peru[5].

Taksonomia

edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1993 roku peruwiańska teriolożka Mariella Leo i amerykański teriolog Alfred Gardner nadając mu nazwę Thomasomys apeco[2]. Holotyp (dorosły samiec) pochodził z Valle de Los Chochos na wysokości 3280 m n.p.m., około 25 km na północny wschód od Pataz w Parque Nacional Río Abiseo w departamencie San Martín w Peru[6].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].

Etymologia

edytuj
  • Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
  • apeco: akronim APECO (Asociación Peruana para la Conservación de la Naturaleza), peruwiańskiego stowarzyszenia ochrony przyrody odpowiedzialnego za prowadzenie inwentaryzacji fauny w Parku Narodowym Rio Abiseo[8].

Morfologia

edytuj

Długość ciała (bez ogona) 237–238 mm, długość ogona 279–329 mm, długość ucha 27–31 mm, długość tylnej stopy 50–59 mm; masa ciała 164–333 g[9].

Ekologia

edytuj

Zamieszkuje lasy górskie na wysokości 3250–3380 m n.p.m.[3] Gatunek naziemny[3].

Populacja

edytuj

Gatunek słabo rozpowszechniony[3].

Zagrożenia

edytuj

Nie zanotowano poważnych zagrożeń[3].

Przypisy

edytuj
  1. Thomasomys apeco, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Leo L. i Gardner 1993 ↓, s. 417.
  3. a b c d e V. Pacheco & C. Barriga, Thomasomys apeco, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
  4. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 255. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 426. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys apeco. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-22].
  7. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.). 
  8. Leo L. i Gardner 1993 ↓, s. 418.
  9. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 498. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia

edytuj