Andriej Trofimowicz Stuczenko (ros. Андре́й Трофи́мович Стуче́нко, ur. 30 października 1904 w Kijowie, zm. 18 listopada 1972 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał armii.

Andriej Stuczenko
Андре́й Трофи́мович Стуче́нко
generał armii generał armii
Data i miejsce urodzenia

30 października 1904
Kijów

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1972
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1922–1972

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
bitwa nad Chałchin-Goł,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe”

Życiorys

edytuj

Od 1921 w Armii Czerwonej, żołnierz 25 Czapajewskiej Dywizji Strzeleckiej, brał udział w likwidacji antyradzieckich grup na Ukrainie. 1923 ukończył kursy kawalerii, 1926 szkołę kawalerii, a 1939 Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego. Od 1926 w 6 Dywizji Kawalerii - kolejno dowódca plutonu, eskadronu, pomocnik szefa oddziału operacyjnego sztabu dywizji, od 1929 w WKP(b), od 1935 szef sztabu pułku kawaleryjskiego 24 Dywizji Kawalerii, od 1939 szef Oddziału Operacyjnego Sztabu 3 Korpusu Kawalerii, później pomocnik inspektora kawalerii grupy frontowej Dalekiego Wschodu, od października 1940 słuchacz fakultetu operacyjnego Wojskowej Akademii Kadry Dowódczej i Nawigacyjnej Sił Zbrojnych[potrzebny przypis].

Po ataku Niemiec na ZSRR dowódca pułku kawalerii, dywizji kawalerii i dywizji strzeleckiej, od sierpnia 1944 do końca wojny dowódca 19 Gwardyjskiego Korpusu Piechoty na Froncie Zachodnim, 2 Froncie Nadbałtyckim i Froncie Leningradzkim. Uczestnik bitwy pod Moskwą, operacji rżewsko-wiaziemskiej, operacji spas-demeńskiej, jelińsko-dorogobyczskiej, smoleńskiej, newelskiej i ryskiej.

Po wojnie dowódca korpusu, pomocnik dowódcy i dowódca armii, od stycznia 1956 dowódca wojsk Północnego Okręgu Wojskowego, od kwietnia 1960 Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego, a od czerwca 1961 Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. 1964 mianowany generałem armii. Od kwietnia 1968 do marca 1969 komendant Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego, od marca 1969 do śmierci inspektor-doradca Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 6 i 7 kadencji.

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia

edytuj

Bibliografia

edytuj