Wikipedia

Andrzej Olejniczak

polski saksofonista jazzowy

Andrzej Olejniczak (ur. 17 lutego 1954 w Zduńskiej Woli) – jeden z uznanych polskich saksofonistów na arenie międzynarodowej, kompozytor, aranżer, wykładowca. Członek najlepszej w latach 80. elektro-jazzowej grupy String Connection[1]. Cały czas jest aktywny muzycznie. Od 1987 roku uczy studentów muzyki klasycznej na saksofonie w Conservatorio Profesional de Música w Leioa[2] i od 2002 prowadzi klasę jazz combo w Centro Superior de Musica del Pais Vasco – Musikene - w San Sebastian[3].

Andrzej Olejniczak
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1954
Zduńska Wola

Instrumenty

saksofon

Gatunki

jazz

Wydawnictwo

Polton

Powiązania

Leszek Możdżer
String Connection

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Edukacja muzyczna artysty odbywała się najpierw w rodzinnej Zduńskiej Woli, gdzie uczył się gry na fortepianie w Społecznym Ognisku Muzycznym. Kiedy był w siódmej klasie, rodzice przenieśli go do Łodzi. To miasto dało mu wykształcenie w pełnym tego słowa znaczeniu. Klasę ósmą zaliczył ucząc się na fortepianie w Państwowej Podstawowej Szkole Muzycznej. W Liceum Muzycznym im. H. Wieniawskiego edukował się w klasie klarnetu i poza szkołą rozwijał, grając jako 15-letni chłopak na saksofonie tenorowym w zespole big-bitowym Łodzianie 69. Po maturze rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (potem Akademia Muzyczna w Łodzi im. G. Bacewicz). Szkoły: średnią i wyższą w klasie klarnetu ukończył z wyróżnieniem. Z muzyką nie rozstawał się nigdy, była jego wyborem życiowej i zawodowej drogi[4].

W roku 1975, na przedostatnim roku studiów, zaprezentował się na Ogólnopolskim Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach. Zdobył II nagrodę, pierwszej nie przyznano. Poznał wtedy muzyków studiujących na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w Katowicach, m.in. członków Extra Ball: Jarosława Śmietanę, Władysława Sendeckiego, Jana Cichego[1].

W 1976 wystąpił na Festiwalu Jazz Nad Odrą we Wrocławiu i otrzymał I nagrodę w kategorii solista instrumentalista, a prowadzony przez niego kwintet zajął III miejsce. Wtedy Extra Ball zwrócił się z propozycją współpracy. W tej formacji grał w latach 1976-1978. Był też członkiem Big Bandu Katowice, z którym w 1978 zdobył Złoty Medal na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Pradze[1].

W roku 1979 grał z zespołem No Smoking Wojciecha Gogolewskiego[5].

Kiedy Extra Ball rozpadł się, z Władysławem Sendeckim założył zespół Sun Ship[6].

W późniejszym czasie współpracował praktycznie z wszystkimi orkiestrami, w tym: z Orkiestrą Polskiego Radia pod dyrekcją Andrzeja Trzaskowskiego, Henryka Debicha, Orkiestrą PRiTV Zbigniewa Górnego[1].

W grudniu 1981 z Krzysztofem Ścierańskim dołączył do skrzypka Krzesimira Dębskiego, pianisty Janusza Skowrona i perkusisty Zbigniewa Lewandowskiego, tworząc kwintet String Connection. Pierwszy koncert odbył się 11 grudnia we wrocławskim Jazz Clubie Rura, drugi nazajutrz na Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu. Stan wojenny wprowadzony 13.12.1981 uniemożliwił koncertowanie tego zespołu, ale od maja 1982 znów był aktywny. Pojechał na festiwal Ost-West do Norymbergi, w drodze powrotnej zagrał w Quasimodo, najsłynniejszym klubie Berlina Zachodniego, wystąpił na festiwalu Jazz nad Odrą[1].

Nagrody i wyróżnienia:[1]

– 1982-1984, I miejsce w ankiecie pisma „Jazz Forum”, Jazz TOP, w kategorii Grupa Jazzowa.

– 1983, I nagroda na Międzynarodowym Konkursie Jazz Hoeilaart, Bruksela.

– 1983, Nagroda Sekcji Publicystów PSJ.

– 1983-86, I miejsce w kategorii „Najlepszy zespół”, ankieta magazynu „Jazz Forum”.

Zespół dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia, wziął też udział w oprawie muzycznej do filmów:

„Potrzask” – reż. Józef Małocha[7]

„Terrarium” – reż. Andrzej Titkow[potrzebny przypis]

„XYZ” – reż. Daniel Szczechura[8].

Formacja jest bohaterem hasła w telewizyjnym programie pod red. Ryszarda Wolańskiego pt. „Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej”, odc. 131.

W Polsce współpracował z wieloma wykonawcami sceny jazzowej lat 70. i 80. Nie zagrał koncertu tylko z Tomaszem Stańko. Grał na stałe z zespołami: Swing Session Henryka Majewskiego, In-Formation Sławomira Kulpowicza, Kwartetem Pawła Perlińskiego, grupą Novi Singers, z zespołem Andrzeja Dąbrowskiego, składami Zbigniewa Lewandowskiego. Koncertował w formacji Saxophone All Stars z Ptaszynem Wróblewskim, Tomaszem Szukalskim i Henrykiem Miśkiewiczem. Nagrywał z ogromną liczbą wykonawców m.in. dla Józefa Skrzeka, Maanamu[1].

Po wyjeździe w roku 1984 do Hiszpanii brał udział w licznych projektach międzynarodowych występując na wielu festiwalach w Europie[9], a poza nią w Montrealu, Limie, Marciac, Quito[1].

W 1987 roku występował u boku Gerry'ego Mulligana na festiwalu jazzowym w San Remo.

W 1989 grał na Festival de Jazz de Lorca-Murcia z Kenny Drew Trío (pianista Johna Coltrane’a).

Przez cztery lata współpracował ze światowej sławy pianistą jazzowym Tete Montoliu[10].

Na liście solistów, z jakimi koncertował, byli m.in. Kenny Drew, Randy Brecker Group, Hiram Bullock, Joe Newman, Horace Parlan, Lou Blackburn, Oliver Jackson, NHO Pedersen[1].

Grał na stadionach z wielotysięczną publicznością z popularnymi, hiszpańskimi zespołami muzyki pop i rock: La Orquesta Mondragón, Mecano, Miguel Ríos, Manzanita, Itoiz, Oskorri, Revolver i innymi.

Obok jazzu wykonuje muzykę klasyczną, współpracując z Orkiestrą Symfoniczną z Bilbao (1995, 2006), grając m.in. koncert na saksofon tenorowy i orkiestrę symfoniczną z muzyką Aleca Wildera, muzykę Irvinga Berlina, George’a Gershwina czy Krzysztofa Komedy na kwartet jazzowy w aranżacji Krzesimira Dębskiego. Płytę „Different Choice” (2010) nagrał z kwartetem smyczkowym Apertus String Quartet[1].

W 2013 roku wystąpił z Polską Orkiestrą Radiową pod batutą Krzesimira Dębskiego w Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego.

Jest laureatem nagrody hiszpańskiego banku BBK w kategorii Najlepszy Instrumentalista Jazzowy 2011.

W roku 2017 został uhonorowany tytułem „Ambasador Kultury Miasta Zduńska Wola”[11].

Jako współtwórca lub sideman ma na koncie ponad 70 płyt[12].

Jego pierwszy autorski album „Catch”, nagrany w 1994 w Hiszpanii, zdobył tytuł Płyty Roku, a „Live at Altxerri”[13] z roku 2004 wysoko został oceniony w magazynie „Jazz Forum”.

Wybrana dyskografia:[12]

  • Andrzej Olejniczak Kwintet: Jazz Nad Odrą’76
  • Extra Ball: Birthday (1976)
  • Extra Ball: Aquarium Live No.3 (1977)
  • Kazimierz Jonkisz Kwintet: Tiritaka (1979)
  • Andrzej Dąbrowski - Paweł Perliński Kwintet (1980)
  • Big Band Katowice: Music For My Friends (1981)
  • Józef Skrzek: Ambitus Extended (1981)
  • String Connection: Workoholic (1982)
  • Di Rock Cimbalisten Act One (1982)
  • Zbigniew Wegehaupt Bass Line (1982)
  • String Connection: In Concert (1983)
  • String Connection: New Romantic Expectation (1983)
  • Zbigniew Lewandowski (1983)
  • String Connection: Live (1984)
  • Itoiz: Espaloian (1985)
  • Juan Carlos Perez: Flannerty Eta Astakiloak (1986)
  • Oskorri: In Fraganti (1986)
  • Itoiz: Eremuko Dunen Atzetil (1988)
  • Mecano: Descanso Dominical (1988)
  • Orquesta Mondragon: Una Sonrisa Por Favor (1989)
  • Orquesta Mondragon: Musica para Camaleones (1990)
  • Golden Apple Quartet (1991)
  • Juan Carlos Perez: Atlantic River (1994)
  • Andrzej Olejniczak – Iñaki Salvador Quartet: Catch (1994)
  • Angel Celada: Angelitos Negros (1995)
  • Ruper Ordorika: 2 Xamurragoa Zen Orduan (1995)
  • Juan Carlos Perez: Hau Berua (1996)
  • Orquesta Mondragon: Memorias De Una Vaca (1996)
  • Victor Celada: Punch (1997)
  • Angel Rubio Trio & Banda Del Foro: Jazz Hondo (1998)
  • Julio Blasco, Paco Garcia: Clinica Tubu’ (1998)
  • Andrzej Olejniczak Quartet: Cycle Man (1999)
  • Mario Delgado: Filactera (2002)
  • Blue Note Poznań Jazz Club: Birthday Live (2003)
  • Halina Zimmermann: Round Midnight (2003)
  • Andrzej Olejniczak Quartet: Live At Altxerri (2004)
  • Juan Carlos Perez: Hiriko Istorioak (2006)
  • Andrzej Olejniczak: Different Choice (2010)
  • String Connection: 2012 (2012)
  • Andrzej Olejniczak / Vladyslav Sendecki Quartet: Birthday Live (2014)

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j Andrzej Olejniczak [online], Muzeum Jazzu [dostęp 2022-07-02] (pol.).
  2. ↑ Conservatorio Profesional | Conservatorio de Leioa [online], www.conservatorioleioa.com [dostęp 2022-07-02].
  3. ↑ MUSIKENE - CENTRO SUPERIOR DE MÚSICA DEL PAÍS VASCO [online] [dostęp 2022-07-02] (hiszp.).
  4. ↑ literatura, film, design, architektura, teatr, sztuki wizualne i nie tylko [online], Culture.pl [dostęp 2022-07-01] (pol.).
  5. ↑ Gogolewski, Wojciech - Osoby - Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki [online], bibliotekapiosenki.pl [dostęp 2022-07-01].
  6. ↑ Sun Ship Follow Us Polish Jazz [online], ak-collection.narod.ru [dostęp 2022-07-01].
  7. ↑ String Connection - Zespoły [online], Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki [dostęp 2023-07-12].
  8. ↑ XYZ [online], FilmPolski [dostęp 2023-07-12] (pol.).
  9. ↑ Renata Bednarz, "Krzysztof Ścierański z basem przez życie", rozdział Andrzej Olejniczak., 9 maja 2022, ISBN 978-83-931016-3-4.
  10. ↑ Tete Montoliu [online], Deezer [dostęp 2022-07-01] (pol.).
  11. ↑ Redakcja, Laur Przedsiębiorczości 2017 w Zduńskiej Woli [zdjęcia] [online], Zduńska Wola Nasze Miasto, 27 stycznia 2017 [dostęp 2022-07-01] (pol.).
  12. ↑ a b Andrzej Olejniczak [online], Discogs [dostęp 2022-07-01] (ang.).
  13. ↑ Andrzej Olejniczak [online], Blue Note - Agencja Artystyczna [dostęp 2022-07-01].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Olejniczak&oldid=70834705”