Andrzej Suchcitz
Andrzej Tadeusz Suchcitz (ur. 1959 w Londynie) – historyk, publicysta, archiwista.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 1959 Londyn | |
| Zawód, zajęcie | historyk, publicysta, archiwista | |
| Odznaczenia | ||
      
| ||
ŻyciorysEdytuj
Urodził się w rodzinie Jana Władysława (1922–2014) i Teresy Marii (ur. 1933), córki pułkownika dyplomowanego Tadeusza Skindera.
Po ukończeniu polskiej szkoły średniej Ojców Marianów w Fawley Court, studiował na London University (School of Slavonic and East European Studies) specjalizując się w nowoczesnej historii Polski i uzyskał w 1981 stopień magistra. W 2004 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie[1]. W 2018 habilitował się na Uniwersytecie Humanistyczno-Przyrodniczym im. Jana Długosza w Częstochowie[1].
W 1983 został zastępcą kierownika archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie a od 1989 jego kierownikiem. Pracował również w Studium Polski Podziemnej i był członkiem Rady tej instytucji. Jest członkiem Rady Instytutu Józefa Piłsudskiego oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (od 13 grudnia 2011 członkiem zarządu PTNO), a także członkiem i od 1987 sekretarzem Polskiego Towarzystwa Historycznego w Wielkiej Brytanii.
Od 2004 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Jest współpracownikiem komisji do badania dziejów Polskich Władz Centralnych na Uchodźstwie przy Wydziale Historyczno-Filozoficznym Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem Rady Dziedzictwa Archiwalnego oraz od 2007 przewodniczącym Rady Polonia Aid Fundation Trust.
Zasiada w komitetach redakcyjnych: Tek Historycznych (od 2001 przewodniczący komitetu), Przeglądu Kawalerii i Broni Pancernej, Niepodległości i Marsa.
Mąż wnuczki gen. Zygmunta Podhorskiego – Marii z d. Bobińskiej.
Odznaczenia i wyróżnieniaEdytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2012)[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2018)[3]
- Złoty Medal Wojska Polskiego
- Medal „Pro Memoria”
- Nagroda im. Juliana Godlewskiego (Lugano, Rapperswil) - 1999
PublikacjeEdytuj
Autor szeregu artykułów w Zeszytach Historycznych i Niepodległości oraz wydawnictw:
- Barwa Pułku 7 Pancernego – zarys monograficzny (wspólnie z M. Wrońskim). Wydawnictwo Instytutu Tarnogórskiego. Tarnowskie Góry 2002
- Dzieje 1 Pułku Ułanów Krechowieckich 1941-1947 wyd. Veritas Fundation Publication Centra. Londyn 2002 ISBN 0-948202-99-8.
- Józef Piłsudski. Korespondencja 1914 (opracowana ze Stanisławem Biegańskim);
- Kompania Wrześniowa 1939 w świetle sprawozdań informacyjnych Oddziału II Sztabu NW;
- Napaść sowiecka 1939 (roz. II-IV);
- Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919-1920, Białystok 1992
- Guide to the Archives of the Polish Institute and Sikorski Museum Vol. I (oprac. z W. Milewskim i A. Gorczyckim).
- „Zostanie po nich nikły ślad...” Polskie groby na cmentarzach w Laxton Hall, Fawley Court i Henley-on-Thames (Kraków: Secesja, 2007, ISBN 978-83-925149-0-9; wraz z Karoliną Grodziską)
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Dr hab. Andrzej Suchcitz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2019-05-05].
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 304.
- ↑ Prezydent nadał Medale Stulecia Odzyskanej Niepodległości. prezydent.pl, 2018-12-12. [dostęp 2018-12-16].
BibliografiaEdytuj
- Pamiętnik Literacki; tom XIII s. 35. Londyn 1988.
- Wybór dokumentów do dziejów polskiego uchodźstwa niepodległościowego. 1939 - 1989. pod redakcją A. Suchcitz, L. Maik, W. Rojek, z serii Materiały do dziejów polskiego uchodźstwa niepodległościowego, t. VII, Londyn 1997.
- Biogram historyka na portalu Kultura Paryska