Anna Czapska
Anna Zofia Czapska (ur. 29 czerwca 1919 w Warszawie, zm. 19 listopada 2007 tamże) – profesor architektury na Politechnice Warszawskiej, członek Honorowy Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, twórca ekslibrisów, obywatelka honorowa miasta Węgrów.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: konserwacja zabytków | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia |
Politechnika Warszawska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Szkoła i studia edytuj
Ojciec architekt Antoni Skaczkowski, matka Irena z domu Kossuth. Gimnazjum Z. Sierpińskiej w Warszawie ukończyła w 1938 r. W roku akademickim 1938/39 wstąpiła na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej i jednocześnie chodziła do Szkoły Sztuk Pięknych im. W. Gersona na rysunek i grafikę. W czasie okupacji ukończyła szkołę im. Noakowskiego i chodziła do Wyższej Szkoły Technicznej oraz na tajne komplety Wydziału Architektury. Od 1945 r. pracowała w Biurze Odbudowy Stolicy (BOS) w Wydziale Zabytkowym przy odbudowie pałacu w Łazienkach, jednocześnie kończąc studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Dyplom u prof. Bohdana Pniewskiego zdobyła w 1948 r.
Praca zawodowa edytuj
W 1948 r. rozpoczęła pracę na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej u prof. Z. Niemojewskiego jako młodszy asystent w Katedrze Historii Architektury Nowożytnej. W 1963 r. obroniła doktorat wykonany pod kierunkiem prof. Piotra Biegańskiego, w 1971 habilitowała się, w 1983 r. otrzymała tytuł profesora. Od 1974. r. była wicedyrektorem Instytutu Podstaw Rozwoju Architektury, a następnie jego dyrektorem do 1989 r[2]. Prowadziła wykłady przedmiotu Historia Architektury Nowożytnej Włoskiej i Francuskiej oraz dyplomy i doktoraty z zakresu konserwacji zabytków. Jednocześnie prowadziła zajęcia na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Historii Sztuki (1956-70), na Akademii Sztuk Pięknych (ASP) w Warszawie, Akademii Teologii Katolickiej (ATK) oraz na Wydziale Architektury Politechniki w Białymstoku.
W 1961 r. odbyła studia we Włoszech w Perugii na Uniwersytecie dla cudzoziemców. Odbyła liczne studialne wyjazdy zagraniczne.
Zajmując się konserwacją zabytków prowadziła przez 20 lat badania architektoniczne na terenie Białostocczyzny, publikując wiele prac o tej tematyce. Projektowała na terenie Starego Miasta w Warszawie adaptacje kilku kamienic (1948 r.) Projektowała także małe formy architektoniczne – kapliczki, nagrobki, wnętrza, czy zabezpieczania trwałe ruin zabytkowych. Działała w Stowarzyszeniu Architektów Polskich – do 1980 r. prowadziła Sekcję Konserwatorską.[3]
Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 211-IV-26)[2].
Publikacje edytuj
Publikacje książkowe:[4]
- „Węgrów” Wydawnictwo „Arkady” 1959 r.
- „Neoklasycyzm w architekturze europejskiej” PWN 1970
- Skrypty dla studentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej w latach 1972-1991
Ponad 100 publikacji w pismach fachowych:
- „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”
- „Ochrona Zabytków”
- „Spotkania z Zabytkami”
- „Rocznik Białostocki”
- „Ziemia Mazowiecka”
- „Białostocczyzna”
- „Inżynierowie polscy XIX i XX wieku”
Działalność pozazawodowa edytuj
Od 1963 r. prof. Anna Czapska zajmowała się projektowaniem ekslibrisów, przez te lata stworzyła ich ponad 500 techniką kreskową – piórko, tusz i powielonych metodą typograficzną. Wystawiała je na bardzo wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w SARP (od 1980 r. coroczne zbiorowe wystawy koła „Plener”), Pałacu Kultury, Klubie „Ruch” w Warszawie, zaś za granicą w Paryżu, Wenecji i Edynburgu od 1998 r. Były to cykle, np. na Dzień Kobiet, Dzień Dziecka, Znaki Zodiaku, architekci – członkowie Rady Wydziału Architektury PW w ekslibrisie i wiele innych. Szczególne znaczenie miały wystawy w Węgrowie i Tykocinie w 1989 r. w Klubach Międzynarodowej Książki i Prasy oraz w SARP w 1996 r. i 2006 r. Prawie 10 ekslibrisów powstało w 1999 r. specjalnie dla potrzeb indywidualnej wystawy w Widzewskiej Galerii Ekslibrisu w Łodzi „Ekslibrisy członków TOnZ”, wykonane dla członków i działaczy Towarzystwa Opieki nad Zabytkami w Łodzi.
Anna Czapska należała do Towarzystwa Opieki nad Zabytkami od początku jego istnienia, wiele kadencji była członkiem Zarządu Głównego TOnZ. Walne Zebranie Delegatów TOnZ w 1998 r. uhonorowało prof. Annę Czapską godnością Honorowego Członka TOnZ.
Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Złota Odznaka Konserwatorska[2]
Opinie edytuj
„Spośród kilku setek ekslibrisów stworzonych przez Annę Czapską, emerytowanego profesora architektury Politechniki Warszawskiej wybraliśmy do prezentacji połowę, bo 264, z których 50 reprodukujemy w katalogu. Miło, że kilkanaście ekslibrisów wykonała autorka dla łodzian – członków TOnZ, specjalnie na tę wystawę. Dziękujemy. Niektóre z ekslibrisów przedstawiają obiekty zabytkowe Łodzi. Łódź wszak posiada wiele cennych, unikalnych zabytków architektury przemysłowej, pałaców i willi fabrykantów, w tym zbudowane na początku XX wieku w stylu secesji. Z tymi zabytkami należy zapoznawać łodzian, także poprzez ich graficzne przedstawienie np. w interesujących, wiernie odwzorowujących obiekty, ekslibrisach Anny Czapskiej.” „Anna Czapska. Ekslibrisy członków TOnZ” Katalog wystawy. 1999. Widzewska Galeria Ekslibrisu ISBN 83-86699-27-2.
Przypisy edytuj
- ↑ Prof. dr hab. inż. Anna Czapska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-04-21].[martwy link]
- ↑ a b c Elżbieta Borysowicz: Wykaz zmarłych Profesorów Politechniki Warszawskiej pochowanych na Powązkach w Warszawie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2015, s. 21-22. ISBN 978-83-7814-461-8.
- ↑ Anna Czapska na stronie In memoriam Stowarzyszenia Architektów Polskich
- ↑ Anna Zofia Czapska na stronie Pamięć miasta
Bibliografia edytuj
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 190 ISBN 83-223-2491-X